Το τσουχτερό, χειμωνιάτικο κρύο εισέβαλε ορμητικά και ολίγον τι καθυστερημένα στη ζωή μας, συναγωνιζόμενο στη σφοδρότητα τις «κυβερνητικές» αποφάσεις που πλέον βάζουν τελεία και παύλα σε ότι, καλώς ή κακώς, θεωρούσαμε δεδομένο έως τώρα. Στο ίδιο σκηνικό έχει στηθεί και το τελευταίο επεισόδιο του παιχνιδιού που παίζεται εδώ και ένα χρόνο στη χώρα.
Αντιγράφω απ’ το άρθρο του Γ.Παπαχρήστου στα Νέα του Σαββάτου:
«…Μόνο ο Γιώργος δείχνει αισιόδοξος. Από πού αντλεί αυτή την αισιοδοξία δεν μπορώ να καταλάβω… ή γιατί εκείνος ξέρει κάτι περισσότερο από μας. Γιατί ο Γιώργος μιλάει με όλους. Είναι τρομερό με πόση ευκολία κινείται σε αυτούς τους κύκλους… καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος είναι ένας απ’ αυτούς. Μιλάει όπως αυτοί, σκέφτεται όπως σκέφτονται αυτοί, γελάει με τα αστεία τους, κάνει και ο ίδιος ανάλογο χιούμορ, είναι ευγενής, προσηνής φιλικός, καταδεκτικός και τους ξέρει όλους… Βοηθούν όλα αυτά στη διεθνή διπλωματία; Δεν σου λέω αναγνώστη μου πως είναι το παν, αλλά είναι σημαντικό εργαλείο για να ανοίγεις πόρτες».
Η προσπάθεια του εν λόγω δημοσιογράφου να βάλει για μια ακόμη φορά πλάτη στην κυβέρνηση του Γιώργου είναι αριστοτεχνική. Αφού έχει προηγηθεί μια εισαγωγή του στυλ πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στη χώρα και πόσο έχει αγγίξει η κρίση τους πολίτες, αφού προεξοφλείται πως το τέλος του δράματος είναι χρονικά απροσδιόριστο, ο δημοσιογράφος προσπαθεί να αναδείξει την προσωπικότητα του ανθρώπου που ηγείται της συγκλονιστικής προσπάθειας της χώρας για την έξοδο από την κρίση. Η προσπάθεια του αυτή όμως, αν αναγνωστεί λίγο διαφορετικά οδηγεί σε έναν διαφορετικό προορισμό από κείνον που θα επιθυμούσε ο αρθρογράφος.
Πρώτον, αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν έχουν αντιληφθεί πως η χώρα δεν κυβερνιέται από τη νόμιμή της εκλεγμένη κυβέρνηση, αν υπάρχουν ακόμα πολίτες που μετά και την τελευταία επίσκεψη του Ντομινίκ Στρος-Καν στην Ελλάδα έχουν αμφιβολίες για το ποιός κάνει το κουμάντο, αν κάποιοι ελάχιστοι εξακολουθούν να απορούν γιατί γίνονται τόσο βίαια και αντιδημοκρατικά όσα γίνονται το τελευταίο διάστημα, αν αδυνατούν να πιστέψουν πως είναι δυνατόν ο Γιώργος να συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στις 100 παγκόσμιες προσωπικότητες που με την σκέψη τους επηρεάζουν τα παγκόσμια τεκταινόμενα, η εξήγηση κρύβεται ανάμεσα στις λέξεις του άρθρου του Παπαχρήστου: «καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος είναι ένας απ’ αυτούς». Τελεία.
Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι άλλο. Οι υπόλοιποι 299 εκλεγμένοι υπηρέτες του λαού, ψηφισμένοι από τον λαό, είναι και αυτοί μέρος του παγκόσμιου κατεστημένου; Γιατί παραβιάζουν καθημερινά τον όρκο που έδωσαν στο σύνταγμα της χώρας και δεν αντιδρούν; Γιατί δεν απαιτούν και δεν επιβάλουν εν τέλει τον πραγματικό εκδημοκρατισμό των κομμάτων τους παρά σέρνονται άβουλοι και τελικά μοιραίοι πίσω από τις αποφάσεις των ηγεσιών τους, περιφέροντας ουσιαστικά τα κουφάρια τους στην ελληνική πολιτική έρημο; Γιατί προβάλουν θεατρινίστικους λεονταρισμούς στις περιφέρειές τους και ακολουθούν τις ειλημμένες αποφάσεις των ηγεσιών τους μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο; Γιατί φοράνε μπλουζάκια κάνοντας «αντίσταση», εξοργίζονται όταν βλέπουν κάμερα και μικρόφωνο, απειλούν όταν κάνουν διαρροές στους φίλους τους δημοσιογράφους και όταν έρχεται η κρίσιμη στιγμή βροντοφωνάζουν ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ;
Ο δρόμος που έχει πάρει η χώρα είναι εξαιρετικά δύσκολος. Είναι μακρύς, κακοτράχαλος, ανηφορικός, σκοτεινός, γεμάτος απότομες στροφές που στο διάβα τους θα γκρεμίζονται συνεχώς κατηγορίες πολιτών οι οποίοι δεν θα μπορούν να συνεχίσουν.
Ο δρόμος που ακολουθούν όμως οι βουλευτές είναι άκρως επικίνδυνος. Έστω και για μια χώρα που είναι υπό κατοχή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.