Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Η συμμετοχική και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει ανάγκη τους συμμετέχοντες, τους αντιπροσωπευόμενους και τους αντιπροσώπους τους. Τους πολίτες, τους ενεργούς πολίτες, όχι τους κρατίτες, τους πελάτες. Τα πολιτικά κόμματα όχι τα μη κόμματα, τις παρέες, τα προσωπικά – οικογενειακά λόμπι, τις κάστες.
Έχει ανάγκη την μεγάλη πλειοψηφία των ελεύθερων εκλογέων πολιτών και όχι τις διαπλεκόμενες μειοψηφίες. Τους κυβερνώντες αλλά και αυτούς που θέλουν να κυβερνηθούν από αυτούς. Ούτε κεντρική ούτε τοπική αυτοδιοίκηση μπορούν να υπάρξουν χωρίς τους πολίτες, τους εκλογείς. Όταν αυτά απουσιάζουν επιβάλλεται η μειοψηφική κακιστοκρατία. Η κακιστοκρατία δεν είναι λειτουργική της Δημοκρατίας. Η τελευταία είναι συνώνυμη της αξιοκρατίας.
Ποτέ άλλοτε ένας λαός, οι αληθινοί πολίτες δεν έδειξαν την περιφρόνηση, την απαξίωσή τους προς τους ενόχους και ανίκανους αντιπροσώπους τους μέχρι προχθές με έναν τόσο βελούδινο και ειρωνικό τρόπο.
Ο υιός Παπανδρέου οφείλει να παραιτηθεί, να σταματήσει να διαχέει το ψέμα και να...
αποσυρθεί. Πολύ κακό έκανε στην χώρα και την Δημοκρατική παράταξη από την δεκαετία του ΄80. Η ιστορία τον καταγράφει στους ιδιώτες και όχι στους δημόσιους άνδρες. Σ’ αυτούς δηλαδή που με μεγάλο κυνισμό και θράσος είπαν πρώτα ο εαυτός μας. Όχι πρώτα η χώρα, Country First. Στους μεγάλους πρωταγωνιστές, στο τιμόνι των χρόνιων πολιτικών πράξεων και συμπεριφορών που οδήγησαν στην χρεοκοπία της χώρας. Πουθενά δεν προκύπτει εδώ και δεκαετίες μία διαφωνία του. Το αντίθετο.
Στις μεταβατικές περιόδους όταν η Δημοκρατία είναι μπλοκαρισμένη τότε η ιστορία και η ηθική αναθέτουν καθήκοντα και ρόλους στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κάρολος Παπούλιας οφείλει να ανοίξει τις διαδικασίες σχηματισμού κυβέρνησης τεχνοκρατών. Μια υπεύθυνη, ώριμη και φυσιολογική δημοκρατία θα ακολουθούσε αυτόν τον δρόμο πριν κάψουν την Ολυμπία και την Αθήνα.
Αυτή η μεταβατική κυβέρνηση θα δημιουργήσει στο εσωτερικό της χώρας το αίσθημα του δικαίου και της ισότητας, καθώς και ατμόσφαιρα εθνικής και κοινωνικής αλληλεγγύης. Θα διαμορφώσει σχέσεις αξιοπρέπειας, κύρους, ισοτιμίας και αποφασιστικότητας στις εξωτερικές σχέσεις.
Η κρίση είναι κύρια πολιτική.
Η χώρα έχει ανάγκη την ανάκτηση της σχέσης με την σοβαρότητα, την ευθύνη, την Δημοκρατία, την πολιτική, την Αλήθεια. Με αυτά τα υπεύθυνα βήματα ειλικρίνειας και αλήθειας θα επιστρέψουν οι πολίτες να κάνουν χρήση της μεγάλης κατάκτησης των λαών, της καθολικής ψηφοφορίας. Θα ανασυγκροτηθεί η Δημόσια Σφαίρα η οποία σήμερα διασύρετε.
Αρκετά με τα αδιαφανή, εξωθεσμικά και εξωελλαδικά παιχνίδια και τους τυχοδιωκτισμούς εις βάρος της Ελλάδας και της ιστορικής δυναμικής της σήμερα.
Και μια ιστορική ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη το 1996,παρακολουθήστε την με προσοχή:
http://citypress-gr.blogspot.com/2010/11/blog-post_6711.html
Η συμμετοχική και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει ανάγκη τους συμμετέχοντες, τους αντιπροσωπευόμενους και τους αντιπροσώπους τους. Τους πολίτες, τους ενεργούς πολίτες, όχι τους κρατίτες, τους πελάτες. Τα πολιτικά κόμματα όχι τα μη κόμματα, τις παρέες, τα προσωπικά – οικογενειακά λόμπι, τις κάστες.
Έχει ανάγκη την μεγάλη πλειοψηφία των ελεύθερων εκλογέων πολιτών και όχι τις διαπλεκόμενες μειοψηφίες. Τους κυβερνώντες αλλά και αυτούς που θέλουν να κυβερνηθούν από αυτούς. Ούτε κεντρική ούτε τοπική αυτοδιοίκηση μπορούν να υπάρξουν χωρίς τους πολίτες, τους εκλογείς. Όταν αυτά απουσιάζουν επιβάλλεται η μειοψηφική κακιστοκρατία. Η κακιστοκρατία δεν είναι λειτουργική της Δημοκρατίας. Η τελευταία είναι συνώνυμη της αξιοκρατίας.
Ποτέ άλλοτε ένας λαός, οι αληθινοί πολίτες δεν έδειξαν την περιφρόνηση, την απαξίωσή τους προς τους ενόχους και ανίκανους αντιπροσώπους τους μέχρι προχθές με έναν τόσο βελούδινο και ειρωνικό τρόπο.
Ο υιός Παπανδρέου οφείλει να παραιτηθεί, να σταματήσει να διαχέει το ψέμα και να...
αποσυρθεί. Πολύ κακό έκανε στην χώρα και την Δημοκρατική παράταξη από την δεκαετία του ΄80. Η ιστορία τον καταγράφει στους ιδιώτες και όχι στους δημόσιους άνδρες. Σ’ αυτούς δηλαδή που με μεγάλο κυνισμό και θράσος είπαν πρώτα ο εαυτός μας. Όχι πρώτα η χώρα, Country First. Στους μεγάλους πρωταγωνιστές, στο τιμόνι των χρόνιων πολιτικών πράξεων και συμπεριφορών που οδήγησαν στην χρεοκοπία της χώρας. Πουθενά δεν προκύπτει εδώ και δεκαετίες μία διαφωνία του. Το αντίθετο.
Στις μεταβατικές περιόδους όταν η Δημοκρατία είναι μπλοκαρισμένη τότε η ιστορία και η ηθική αναθέτουν καθήκοντα και ρόλους στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κάρολος Παπούλιας οφείλει να ανοίξει τις διαδικασίες σχηματισμού κυβέρνησης τεχνοκρατών. Μια υπεύθυνη, ώριμη και φυσιολογική δημοκρατία θα ακολουθούσε αυτόν τον δρόμο πριν κάψουν την Ολυμπία και την Αθήνα.
Αυτή η μεταβατική κυβέρνηση θα δημιουργήσει στο εσωτερικό της χώρας το αίσθημα του δικαίου και της ισότητας, καθώς και ατμόσφαιρα εθνικής και κοινωνικής αλληλεγγύης. Θα διαμορφώσει σχέσεις αξιοπρέπειας, κύρους, ισοτιμίας και αποφασιστικότητας στις εξωτερικές σχέσεις.
Η κρίση είναι κύρια πολιτική.
Η χώρα έχει ανάγκη την ανάκτηση της σχέσης με την σοβαρότητα, την ευθύνη, την Δημοκρατία, την πολιτική, την Αλήθεια. Με αυτά τα υπεύθυνα βήματα ειλικρίνειας και αλήθειας θα επιστρέψουν οι πολίτες να κάνουν χρήση της μεγάλης κατάκτησης των λαών, της καθολικής ψηφοφορίας. Θα ανασυγκροτηθεί η Δημόσια Σφαίρα η οποία σήμερα διασύρετε.
Αρκετά με τα αδιαφανή, εξωθεσμικά και εξωελλαδικά παιχνίδια και τους τυχοδιωκτισμούς εις βάρος της Ελλάδας και της ιστορικής δυναμικής της σήμερα.
Και μια ιστορική ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη το 1996,παρακολουθήστε την με προσοχή:
http://citypress-gr.blogspot.com/2010/11/blog-post_6711.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.