“Το παλιό έχει πεθάνει, αλλά το νέο αργεί να γεννηθεί”

Έχουμε γράψει δεκάδες φορές, το είπαν κι άλλοι πριν από μας, και το είπε πριν απο λίγο καιρό και ο Σαμαράς: η μετάβαση από το “παλιό” στο ‘νέο” είναι μια αργή και βασανιστική διαδικασία. “Το παλιό έχει πεθάνει, αλλά το νέο αργεί να γεννηθεί”.

Ως εκ τούτου η “εκβιαστική”, πολλές φορές, απαίτηση προς τον Σαμαρά, για “ανανέωση εδώ και τώρα”, ή για “άμεση ανατροπή του ΠΑΣΟΚ” – που εκφράστηκε και στην αποτίμηση του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματος – μόνο ως μικροαστικός τυχοδιωκτισμός μπορεί να εκληφθεί και συνήθως οδηγεί σε “απογοητεύσεις” σαν κι αυτές που ένιωσαν πολλοί την Κυριακή το βράδυ – μετά και από τις καλά στημένες παγίδες των οργάνων του ΠΑΣΟΚ και των εξαπτέρυγών του.

Δημοσιεύσαμε αρκετές αναρτήσεις αυτήν την εβδομάδα για την αριθμητική των εκλογών (π.χ. Για 25.568 ψήφους το 5-8 θα ήταν 8-5!) και η κριτική προς την Ρηγίλλης στις αναρτήσεις και τα σχόλια του Antinews ήταν νομίζω εξαντλητική- (Η επόμενη ημέρα (μια πρώτη εκτίμηση της προεκλογικής τακτικής της ΝΔ) και Η ΝΔ όπου τόλμησε κέρδισε. Όπου συμβιβάστηκε έχασεhttp://www.antinews.gr/?p=72306).  Για όποιον ξέρει να διαβάζει και είναι καλόπιστος, ο Σαμαράς τα λέει όλα, όσα πρέπει να πει στην φάση αυτή και φυσικά όποιος “κατάλαβε, κατάλαβε” – επειδή είναι προφανές ότι της ανάλυσης θα ακολουθήσουν συγκεκριμένα και αποτελεσματικά μέτρα. κλπ). Ο ίδιος ο Σαμαράς έκανε άλλωστε μια πολύ καλή ανάλυση του αποτελέσματος που νομίζω καλύπτει πολλές πλευρές του ζητήματος (

Δεν θα επανέλθω λοιπόν στο ζήτημα επειδή το θεωρώ λήξαν, από πλευράς ανάλυσης τουλάχιστον.

Θα επισημάνω όμως κάτι που εύκολα ξεχνάμε, όσοι τουλάχιστον από εμάς διαθέτουν μεγαλύτερη πολιτική εμπειρία: Η απαλλαγή από το ΠΑΣΟΚ και το σάπιο μεταπολιτευτικό πολιτικό καθεστώς, η έξοδος απο την γενικευμένη οικονομική και κοινωνική κρίση θα είναι μια μακρά και επίπονη διαδικασία με πολλά σκαμπανεβάσματα. Αν δεν θέλουμε φυσικά να ξαναπέσουμε σε “επανιδρύσεις” τύπου Καραμανλή και “αλλαγές” τύπου ΠΑΣΟΚ. Απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει έξοδος από την κρίση είναι να συγκροτηθεί πρώτα ιδεολογικά και πολιτικά το υποκείμενο της ανατροπής, οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις δηλαδή που θα καταστρέψουν το παλιό και θα φέρουν το νέο. Για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξει να “όραμα” που θα φωτίσει τον απογοητευμένο απο την πολιτική κόσμο και θα ξαναφέρει τους πολίτες στις κάλπες.

Σε αυτό το σημείο καθυστερεί ακόμα ο Αντώνης Σαμαράς. Εκεί βρίσκεται η μεγάλη “αδυναμία” κι εκεί πρέπει να εστιασθεί η κριτική.

Να το κάνω πιο λιανά:  Η ΝΔ αντιμετώπισε τον Καμίνη στην Αθήνα, τον Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη και τον Τατούλη στην Πελοπόννησο ως «ανεξάρτητους» υποψήφιους, που συμμάχησαν ευκαιριακά με το ΠΑΣΟΚ για την καρέκλα της εξουσίας. Ήταν όμως κάτι πολύ περισσότερο από αυτά. Ήταν και είναι οι ιδεολογικές και πολιτικές εφεδρείες του ΠΑΣΟΚ που κινητοποιούνται τώρα για να το σώσουν. Είναι η συναίνεση για την διάσωση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος στην οποία πρωταγωνιστούν η Ντόρα, ο Καρατζαφέρης  ο Κουβέλης, η Δημοκρατική Αριστερά, ο Τρεμόπουλος, οι Οικολόγοι και διάφοροι άλλοι δευτεροκλασάτοι. Είναι το ευρύτερο ¨σύστημα ΠΑΣΟΚ” με άλλα λόγια που συσπειρώνεται τώρα για να διατηρήσει τα κεκτημένα.

Ολοι αυτοί εκφράζουν σήμερα την κυρίαρχη ακόμα ιδεολογία του ενδοτισμού και της υποταγής στο ΔΝΤ και τους Δυτικοευρωπαίους επικυρίαρχους, ντυμένοι με πράσινες και ροζ λεοντές δήθεν προοδευτικότητας. «Δημοκρατικοί» και «αριστεροί» αστούληδες ως βολεμένοι απολογητές της τάξης του ΔΝΤ και της Τρόικας. Ένθερμοι συμπαραστάτες του δράματος του Κυπριακού λαού που κλαίνε από τις βίλες τους στην Εκάλη. Aποτυχημένοι επαναστάτες που θέλουν στα γεράματα να μπουν στην κυβέρνηση. Tυχοδιώκτες πολιτικοί που θέλουν να γίνουν υπουργοί. Διαπρύσιοι υπερασπιστές των δικαιωμάτων των μεταναστών, που ο ξάδελφός τους ο μηχανικός επενδύει αβέρτα σε εγκαταλελειμμένα σπίτια και καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας. Κρατικοδίαιτοι εκδότες, ανεγκέφαλοι διανοούμενοι, βολεμένοι “δεξιοί”, ατάλαντοι καλλιτέχνες, χαλιναγωγημένοι και καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι (θυμηθείτε: H μετριότητα που αποκαλείται μετριοπάθεια)

Τι είχε να αντιπαρατάξει η ΝΔ απέναντι σε αυτό το διευρυμένο και σκληρό ακόμα, όπως αποδείχθηκε, “σύστημα ΠΑΣΟΚ” που εκπροσωπεί ένα μεγάλο ποσοστό του συνόλου των ψήφων σύμφωνα με τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα; Τον Κακλαμάνη και τον Γκουλέκα; Τον Άνθιμο και τον Ψωμιάδη; Απαρχαιωμένους γραμματείς και φαρισαίους στην Ρηγίλλης; Προσθέστε ερωτηματικά κατά βούληση….

Πως εμφανίστηκε στις εκλογές (και συνεχίζει να εμφανίζεται) η ΝΔ πέραν των ηρωικών στην κυριολεξία προσπαθειών του ίδιου του Σαμαρά; Ως η κατεξοχήν αντιμνημονιακή δύναμη με ένα εξαιρετικό οικονομικό σχέδιο, ή ως ένα παλαιοσυντηρητικό και παλαιοκομματικό άθροισμα των επιμέρους υποψηφιοτήτων, πολιτικών και προσωπικών φιλοδοξιών; Πόσοι από όσους έβγαιναν στην τηλεόραση έχουν διαβάσει τις ομιλίες του Σαμαρά; Πόσοι γνωρίζουν και έχουν αφομοιώσει τις θέσεις του; Μιλούσε ο Σαμαράς εναντίον του Μνημονίου και στη συνέχεια έβγαιναν οι άλλοι και ο κόσμος έκλεινε τις τηλεοράσεις του.

Ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται λοιπόν σε μια αποφασιστική καμπή της ηγεσίας του στη Νέα Δημοκρατία. Εμείς εμμένουμε σε όσα γράψαμε πριν από λίγες ημέρες:

Πρώτον: Η ΝΔ δεν πρόκειται να καταλάβει την εξουσία, ή αν την καταλάβει δεν θα μπορέσει να την ασκήσει με τρόπο που να είναι εθνικά ωφέλιμος, εάν δεν αποκτήσει ιδεολογική υπεροχή απέναντι στην ιδεολογική τρομοκρατία της παγκοσμιότητας, του ενδοτισμού, της μετριότητας και της ήσσονος προσπάθειας. Με μπροσούρες, χρυσοπληρωμένα φυλλάδια και ανακοινώσεις τύπου – σεντόνια δεν γίνεται δουλειά.

Δεύτερον: Η ΝΔ δεν πρόκειται να καταλάβει την εξουσία, ή αν την καταλάβει δεν θα μπορέσει να την ασκήσει με τρόπο που να είναι εθνικά ωφέλιμος εάν δεν ανανεώσει το στελεχιακό δυναμικό της. Αν δεν βάλει μέσα (στο γραφείο του Σαμαρά, στα επιτελεία της Ρηγίλλης, στα κομματικά γραφεία και στις νομαρχιακές) νέους ανθρώπους που να ξέρουν την πιάτσα και να κολυμπάνε στις μάζες.

Τρίτο: Η ΝΔ δεν πρόκειται να καταλάβει την εξουσία ή αν την καταλάβει δεν θα μπορέσει να την ασκήσει με τρόπο που να είναι εθνικά ωφέλιμος εάν δεν παρακάμψει έστω και εν μέρει την ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ των νεοταξικών-πράσινων-νταβατζήδικων ΜΜΕ. Και είναι κρίμα η Ρηγίλλης να μην βοηθά καθόλου το τεράστιο δυναμικό που στηρίζει τη ΝΔ στο Διαδίκτυο. Βαρεθήκαμε να το λέμε. Τελεία.

Τέταρτο: Η ΝΔ πρέπει να διαχωριστεί πλήρως από την παρακμή της Καραμανλικής περιόδου.

http://www.antinews.gr/?p=72355