Tου Αθανασιου Ελλις
Η δήλωση του Κύπριου προέδρου, Δημήτρη Χριστόφια, στην Ουάσιγκτον ότι «οι αποκαλούμενες μητέρες πατρίδες έχουν ουσιαστικά εισβάλλει στην Κύπρο», ήταν μια ατυχής διατύπωση που δείχνει έλλειψη διπλωματικών ανακλαστικών και σίγουρα δεν βοηθά την προσπάθεια λύσης του Κυπριακού.
Είναι γνωστές οι ευθύνες της χούντας για το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και το πρόσχημα που προσέφερε στην Τουρκία για να εισβάλει. Η συζήτηση στο εσωτερικό της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας, για τον ρόλο και την πολιτική φαυλότητα των δικτατόρων διεξάγεται εξαντλητικά τις τελευταίες δεκαετίες και θα συνεχισθεί. Αποτελεί εύλογη ενασχόληση ακαδημαϊκών και ιστορικών, ενίοτε και πολιτικών. Ομως, 36 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, όποιος εγείρει το συγκεκριμένο θέμα χρησιμοποιώντας ατυχείς διατυπώσεις που επιτρέπουν παρερμηνείες, σίγουρα δεν προσφέρει υπηρεσίες στο εθνικό θέμα.
Μιλώντας στην Ουάσιγκτον, το ισχυρότερο κέντρο αποφάσεων του κόσμου, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικός. Απευθυνόμενος σε διπλωμάτες, ακαδημαϊκούς, αναλυτές και δημοσιογράφους σε ένα από τα σημαντικότερα ιδρύματα της αμερικανικής πρωτεύουσας, παραπονέθηκε ότι και η Ελλάδα έχει εισβάλει στη χώρα του. Στα μάτια κάποιων εξίσωσε το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας με την οργανωμένη τουρκική εισβολή που προκάλεσε χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους και πρόσφυγες, αλλά και την απώλεια του ενός τρίτου του κυπριακού εδάφους.
Το ακροατήριό του αποτελείτο από ανθρώπους επιρροής μεν, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου του Brookings, Στρόουμπ Τάλμποτ, οι οποίοι, όμως, δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες ενός πολύπλοκου προβλήματος, όπως είναι το Κυπριακό. Αποτελεί ατόπημα η προβολή σε αυτό το κοινό μιας θέσης που αποδυναμώνει την επίρριψη ευθυνών στην Τουρκία.
Μετά το πέρας της ομιλίας, υπήρχε προβληματισμός και αμηχανία σχετικά με την επίμαχη αποστροφή του Κύπριου προέδρου. Στις επίμονες ερωτήσεις κάποιων για το «πότε εισέβαλε η Ελλάδα στην Κύπρο», ο γράφων μάταια προσπαθούσε να εξηγήσει ότι δεν εννοούσε κάτι τέτοιο ο κ. Χριστόφιας, γιατί απλούστατα δεν συνέβη ποτέ.
Η τοποθέτηση του Κύπριου προέδρου σίγουρα δεν βοηθά και το έργο του Ελληνα πρωθυπουργού, ο οποίος σε κάθε ευκαιρία τον στηρίζει πλήρως, κάτι που ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας αναγνώρισε μιλώντας πριν από λίγες ημέρες στη Νέα Υόρκη, όπου εμφανώς συγκινημένος ευχαρίστησε θερμά «από την καρδιά μου» τον πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και τον υπουργό Εξωτερικών, Δημήτρη Δρούτσα, για όσα κάνουν για την Κύπρο, σπεύδοντας να διευκρινίσει ότι όλοι οι Ελληνες πρωθυπουργοί έχουν προσφέρει ανεκτίμητη υποστήριξη στον αγώνα της Κύπρου.
Μιλώντας ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, λίγες ώρες μετά τη δήλωση του κ. Χριστόφια ότι η Κύπρος υπήρξε θύμα εισβολής και από την Ελλάδα, ο Δ. Δρούτσας επανέλαβε ότι το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και παράνομης κατοχής από την Τουρκία, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τόσο η πολιτική τοποθέτηση του κ. Δρούτσα όσο και η προσωπική του εμπειρία -γεννήθηκε στη Λευκωσία και ως μικρό παιδί βίωσε την τουρκική εισβολή- χάνουν τη σημασία τους από ατυχείς δηλώσεις, όπως αυτή του κ. Χριστόφια.
Η σύγκρουση Αριστεράς - Δεξιάς στο εσωτερικό και η εκατέρωθεν επίρριψη ευθυνών είναι ένα πράγμα. Αλλά η Ουάσιγκτον, οι Βρυξέλλες ή το Λονδίνο, δεν προσφέρονται για δηλώσεις και αναφορές που προκαλούν σύγχυση και αποδυναμώνουν τη θέση της ίδιας της Κύπρου έναντι της διεθνούς κοινότητας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_61_30/09/2010_416844
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.