Πως η Wall Street εστειλε την Ελλαδα στο ΔΝΤ, σε απλα ελληνικα

Τα αμερικανάκια της Wall Street αποφάσισαν μια μέρα : <<Θα δώσουμε δάνεια και σε πιθήκους>>, όπερ και εγένετο. Άσπροι, μαύροι και κόκκινοι έπαιρναν πανεύκολα στεγαστικά δάνεια ακόμη και χωρίς κανένα εισόδημα. Τα μπόνους έπεφταν βροχή, μελλοντικά κέρδη γραφόντουσαν στους ισολογισμούς και τα χαμόγελα κυκλοφορούσαν φαρδιά πλατιά στην διάσημη οδό.

Τι συνέβαινε όμως πίσω από την κουρτίνα; Οι τράπεζες, όπως και οι θυγατρικές τους οι ασφαλιστικές χρησιμοποιούν εξελιγμένους αλγόριθμους που μπορούν να προβλέψουν πολλά πράγματα στο οικονομικό πεδίο. Ένα απ’ αυτά είναι και οι επισφάλειες, κοινώς οι πιστολιές στα χρέη.  Στα δάνεια των <<πιθήκων>> οι αριθμοί χτυπούσαν κόκκινο. Αντί όμως οι εν λόγω εταιρίες να θορυβηθούν τι πραγματικά συνέβη;

Πάνω σε αυτά τα μελλοντικά κέρδη (τα βεβαίως μη εισπραχθέντα ποτέ) εκδόθηκαν ομολογίες δεκαπλάσιας αξίας που μοσχοπουλήθηκαν στους πελάτες των κολοσσών (Lehman Brothers κλπ) και έπειτα επάνω σε αυτές τις ομολογίες εκδόθηκαν παράγωγα και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα πολλαπλάσιας αξίας που εκτόξευσαν τα μετρητά των εμπλεκομένων στελεχών – manager σε αστρονομικά ύψη. Κοινώς επάνω στην άμμο χτίστηκαν παλάτια που τα αγόραζαν αφελείς επενδυτές ανά τον κόσμο με την εμπιστοσύνη ότι οι κολοσσοί δεν πεθαίνουν ποτέ.

Είναι προφανές ότι έκαναν λάθος. Είναι επίσης σαφές ότι οι επικεφαλείς των κολοσσών γνώριζαν τον γκρεμό και το πότε με ακρίβεια χιλιοστού. Τέλος είναι επίσης βέβαιο ότι γνώριζαν πως θα διασωθούν. Πως το γνώριζαν; Πρόεδρος των Η.Π.Α τότε ήταν ένα ‘’καλόπαιδο’’ που λεγόταν George W. Bush. Αυτό και μόνο τους έφτανε. Ήταν το δικό τους παιδί, το παιδί του μπαμπά Bush και των πετρελαϊκών εταιριών και ήταν όλα συμφωνημένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Αντίθετη περίπτωση δεν υπάρχει καθώς τότε θα μιλούσαμε για σχιζοφρένεια τραπεζών, μια αρρώστια που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τους.

Το χρήμα έχει μια μοναδική ιδιότητα. Από τη στιγμή που θα εκδοθεί (είτε από κεντρική τράπεζα είτε από απλή) δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Κάπου υπάρχει σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή. Σήμερα ακούμε παντού για κρίση ρευστότητας, ταμειακές δυσκολίες κλπ. Αυτό δεν έγινε γιατί κάποια ποσότητα χρήματος έχει καταργηθεί αλλά γιατί αυτή η ποσότητα χρήματος έχει συγκεντρωθεί κάπου. Που;

Σίγουρα εκτός της παραδοσιακής αγοράς. Κυρίως σε θυρίδες και ‘’μυστήριους’’ τραπεζικούς λογαριασμούς εξωτικών νησιών. Αποτελούν τα κέρδη, τα μπόνους και τους χρυσαφένιους μισθούς των γερακιών που περιγράφηκαν παραπάνω. Προσέξτε! Αποτελούν τα ατομικά τους κέρδη και όχι των εταιριών καθώς τέτοια δεν υπήρξαν ποτέ. Έτσι φτάσαμε στους πλούσιους υπαλλήλους και αφεντικά και τις φαλιρισμένες εταιρίες που διασώθηκαν κακήν κακώς.

Τι σχέση έχει η πτώχευση της Ελλάδας με όλ’ αυτά; Οι κολοσσοί που περιγράφηκαν παραπάνω επένδυαν τα χρήματα των απλών ανθρώπων σε ομόλογα, μετοχές κλπ. Και υπήρχε ρευστότητα στο σύστημα. Αυτοί οι απλοί άνθρωποι δεν υπάρχουν πια. Πανικόβλητοι τοποθετούν τα χρήματα τους σε άλλες πιο σίγουρες επενδύσεις όπως γη, χρυσό κ.α, και μιλάμε για όσους έχουν ακόμη μετρητά, καθώς πολλοί από αυτούς είναι άνεργοι ή σε υποβαθμισμένη εργασία με μειωμένες αποδοχές.

Έτσι η Ελλάδα δεν χρηματοδοτήθηκε φέτος από αυτό το σύστημα και ίσως και για πολλά χρόνια ακόμα. Μεσολάβησαν βέβαια τραγικοί χειρισμοί του πολιτικού προσωπικού που απλά όμως επιτάχυναν μια προδιαγεγραμμένη πορεία. Αντί για το 2012 ή το ‘18 η Ελλάδα πτώχευσε το 2010. Ίσως να είναι και καλύτερα τελικά.

Τέλος θα αναφερθώ στην λεγόμενη ανάπτυξη και πως αυτή θα επανέλθει. Και μιλώ για την παγκόσμια ανάπτυξη καθώς η ελληνική έχει πολλά να λύσει πριν μπει στην ανοδική της πορεία. Κάποια στιγμή και για ανεξήγητο λόγο θα βγουν τα χρήματα από τα σεντούκια και τις θυρίδες και θα επενδυθούν πάλι. Έτσι γίνεται για αιώνες έτσι θα γίνει ξανά. Μην ξεχνάτε, το χρήμα δεν καταστρέφεται, ούτε εξαφανίζεται, τα χρήματα που ‘’χάθηκαν’’ όπως λένε τα μέσα δεν υπάρχουν. Υπάρχουν χρήματα που απλώς άλλαξαν χέρια και πήγαν από τους πολλούς στους λίγους.

Το μόνο ερωτηματικό είναι πως θα συμπεριφερθούν οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο (στο επόμενο παγκόσμιο κόλπο που σαν φάρσα θα ξαναζήσουμε) στους νεόπλουτους-κερδοσκόπους που θα στερέψουν το σύστημα από ρευστό για άλλη μια φορά. Αν αποφασίσει να τους τιμωρήσει ο κόσμος θα αναπνεύσει και θα υπάρξει μια υποτυπώδης αναδιανομή πλούτου, σε αντίθετη περίπτωση δεν μένει παρά η τελική λύση.

29-26 

http://himaira.blogspot.com/2010/09/wall-street.html