Η μάχη της περιφέρειας θα κριθεί στα ψηφοδέλτια – το μυστικό της εκλογικής επιτυχίας και της δημιουργικής δράσης.

Aπό olympiada
http://olympiada.files.wordpress.com/2010/09/perifereies.png?w=314&h=320…και δε μιλάμε μόνο για την εκλογική μάχη αλλά κυρίως για την επιτυχημένη δράση προς όφελος της χώρας. Αυτό είναι το ζητούμενο και το μεγάλο στοίχημα.
Η αυξανόμενες εξουσίες, έστω και αν προκύπτουν από την συγκέντρωση του νέου Καλλικράτη, δημιουργούν και αυξημένες ευθύνες. Ο τρόπος με τον οποίο ασκείτο η “τοπική αυτοδιοίκηση” σε πολλές περιπτώσεις, περιοριζόταν στην περιφορά ενός “τίτλου” και την συναλλαγή με την κεντρική εξουσία. Όταν δε ανέκυπτε κάποιο πρόβλημα, έφταιγε πάντα το κακό κράτος και ποτέ ο τοπικός άρχοντας, παρ’ ότι έφερε ακεραία την ευθύνη για την προάσπιση των συμφερόντων της τοπικής κοινωνίας.
Το τραγικότερο παράδειγμα, ήταν οι πρόσφατες πυρκαγιές. Είδαμε τοπικούς άρχοντες να οδύρονται στα κανάλια κατηγορώντας τους πάντες, εκτός από τους εαυτούς τους. Είδαμε από την άλλη την ανυπαρξία ελέγχου της κεντρικής εξουσίας στην τέλεση των καθηκόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης και σχεδόν πάντα, την συναλλαγή σε όλα τα επίπεδα για την αποποίηση των ευθυνών και την ατιμωρησία των υπευθύνων.
Αυτή η νοσογόνος πραγματικότητα έχει μία σαφέστατη εξήγηση: Την ανακύκλωση των ίδιων προσώπων από την αυτοδιοίκηση μέχρι τις κεντρικές δομές. Οι ίδιοι πολιτευτές, οι τέως, οι αποτυχώντες εκλογικά, πάντα τα ίδια πρόσωπα στελέχωναν θέσεις και απαιτούσαν ψήφο.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι οι επικεφαλείς πρέπει να είναι πρόσωπα γνωστά και με αποδοχή. Υπάρχουν άλλωστε άνθρωποι που έχουν προσφέρει έργο στις θέσεις που έχουν υπηρετήσει. Οι λοιπές βαθμίδες όμως του ψηφοδελτίου πρέπει να απαρτίζονται από φρέσκα πρόσωπα, με διάθεση για προσφορά. Από ανθρώπους που θα μείνουν στον τόπο τους και θα αγωνιστούν για την ευδοκίμηση των συμπολιτών τους. Πρόσωπα άφθαρτα στην πράξη, που δεν θα κουβαλούν βιώματα και αντιπαλότητες του παρελθόντως, που δεν θα βλέπουν την περιφέρεια ως σανατόριο για να αναγεννηθούν πολιτικά επουλώνοντας πληγές. Τα ψηφοδέλτια των περιφερειών πρέπει να έχουν συναγωνιστές και όχι ανταγωνιστές. Αυτό είναι και το κλειδί της επιτυχίας:
-Όχι διάφορους πολιτευτές, πρώην, με υποχρεώσεις και συμπλέγματα. Αυτοί θα κάνουν περισσότερο κακό από ότι καλό. Θα μεταφέρουν τις αντιπαλότητες της τοπικής κοινωνίας αλλά και τα τρωτά του παρελθόντως τους επιφέροντας ζημιά. Φανταστείτε απλώς τι θα γίνει εάν ο υποψήφιος περιφερειάρχης κληθεί να επιλέξει ανάμεσα σε πολιτικές περσόνες της περιοχής. Οι “επιλαχόντες” θα γίνουν άμεσα στόχος δυσφήμισης από τους τέως ομογάλακτους, με ολέθριες συνέπειες.
-Όχι εκπλήρωση υποχρεώσεων και καμαρίλα. Ναι, ο κάθε ένας που έχει ασχοληθεί με την πολιτική έχει “κάποιους γνωστούς” στο κόμμα του, κάποιους “δικούς του” που θα πιέσει για να τον βολέψουν σε κάποια θεσούλα. ΟΧΙ, για τους προηγούμενους λόγους. Δεν είναι κριτήριο επιτυχίας και προκοπής οι εσωκομματικές δημόσιες σχέσεις. Κριτήριο επιτυχίας είναι η επιλογή προσώπων που έχουν επιτύχει στους τομείς τους στην κονωνία. Είναι κοινωνικά συνεργάσιμοι και αγαπητοί. Είναι οι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΙ. Υπάρχουν σε κάθε τόπο, είναι το στοίχημα του υποψηφίου περιφερειάρχη να τους πείσει και να τους εμπλέξει στα κοινά διότι έχουν πράγματι όλες τις προδιαγραφές για να προσφέρουν.
-Γυναίκες! Άλλο μεγάλο στοίχημα το οποίο εάν κερδηθεί θα φέρει την επιτυχία. Γυναίκες άξιες και όχι προϊόντα του κομματικού σωλήνα και της συναλλαγής. Η γυναίκα είναι συνώνυμο της προκοπής αλλά η εσωστρέφεια και η απόρριψη για τα κοινά μειώνει την συμμετοχή της. Εκεί έγκειται και η μειοψηφική της παρουσία. Μία μητέρα, μία νοικοκυρά ή μία γυναίκα πετυχημένη επιχειρηματίας είναι σίγουρο ότι θα δει με την ίδια στοργή και τα αυτοδιοικητικά καθήκοντα της και θα διαπρέψει. Το δύσκολο είναι να την πείσει κάποιος να ασχοληθεί και αυτό έγκειται στην μαεστρία και την ειλικρίνεια του υποψηφίου.
Ο Σαμαράς π.χ. έχει δώσει τέτοιες κατευθυντήριες. Καλό θα είναι να τις τηρήσουν και οι υποψήφιοι, αλλά να τις υιοθετήσουν και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί. Τα κομματικά σημαιάκια άλλωστε φθίνουν και ο κόσμος απαιτεί σύμπνοια και δημιουργία. Όχι κραυγές που κρύβουν πίσω τους ανικανότητα.

Σχόλια