Ο καλός, ο κακός και η τρόικα......


Η θέση του εκπροσώπου του ΔΝΤ στην τρόικα Πολ Τόμσεν, ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι τόσο το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα όσο οι διαρθρωτικές αλλαγές της στην οικονομία της, δεν ακούγεται για πρώτη φορά στη δημόσια συζήτηση για το πώς θα βγει η χώρα από την κρίση.

Την έχει υποστηρίξει και ίδιος ο Γ. Παπανδρέου όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την περίοδο 2008-2009. Σε ομιλίες του εκείνη την....
εποχή θα βρει ο ενδιαφερόμενος αρκετές φορές την άποψη ότι η έξοδος από την κρίση θα γίνει με αλλαγές, με ανάπτυξη και με δημόσιες επενδύσεις και σε αυτή την περίπτωση το έλλειμμα μπορεί να αυξηθεί, όμως μελλοντικά θα μειωθεί μέσα από την ανάπτυξη. Ηταν η περίοδος που ασπαζόταν πλήρως τις απόψεις των συμβούλων του Τζ. Στίγκλιτς και Τζέιμς Γκαλμπρέιθ. Παρόμοια θέση είχε εκφράσει και στη σύσκεψη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τον Μάρτιο του 2009 στη Ν. Υόρκη εν όψει τότε της Συνόδου του G20 στο Λονδίνο. Με βάση αυτή τη θέση ο κ. Παπανδρέου έστησε την προεκλογική του ρητορεία αλλά και προχώρησε ως πρωθυπουργός τούς πρώτους μήνες της κυβέρνησής του. Επανήλθε σε αυτή τη θέση και πριν από μερικές μέρες, στις Βρυξέλλες, όταν είπε ότι το έλλειμμα δεν είναι το πρόβλημα αλλά το αποτέλεσμα μιας διακυβέρνησης ανομίας, διαφθοράς και αλλαγών που δεν έγιναν.
Επομένως τι μεσολάβησε και ο Γ. Παπανδρέου υπέκυψε στην πολιτική του Μνημονίου; Γιατί το ΔΝΤ δίνει τώρα μία άλλη συνταγή για την ίαση του ελληνικού οικονομικού προβλήματος;
- Κατ' αρχήν η θέση του εκπροσώπου του ΔΝΤ δεν σημαίνει ότι είναι και θέση των άλλων δύο συνεταίρων της τρόικας. Είναι γνωστό ότι στη σύνταξη του Μνημονίου η Ευρωπαϊκή Ενωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήταν οι πιο σκληροί όσον αφορά τους όρους που θα έβαζαν στην Ελλάδα. Το ΔΝΤ συμμετέχει στον μηχανισμό στήριξης μειοψηφικά με 30% και οι όροι του ήταν από την αρχή πιο ήπιοι. Οποιος ανατρέξει στα ρεπορτάζ της εποχής, θα το διαπιστώσει.
- Τα μεγάλα ελλείμματα και χρέη των χωρών-μελών της ευρωζώνης, όπως της Ελλάδας, δεν απειλούν με κατάρρευση το ΔΝΤ αλλά την ίδια την ευρωζώνη και το ενιαίο νόμισμα. Επομένως η Ε.Ε. και η ΕΚΤ είχαν «έννομο συμφέρον», για να χρησιμοποιήσουμε αυτή την αδόκιμη έκφραση, να πιέσουν για πιστή τήρηση του Προγράμματος Σταθερότητας σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ηθελαν κι αυτοί και οι αγορές μέτρα άμεσης απόδοσης και αυτά επέβαλαν.
- Ο πρωθυπουργός έχασε τέσσερις μήνες και μαζί με αυτόν και η ελληνική οικονομία μέχρι να αντιληφθεί το μέγεθος της κρίσης. Οταν το αντελήφθη, υπέκυψε στους όρους της Ευρώπης. Ομως στο διάστημα που επιχείρησε να εφαρμόσει μια πιο ήπια πολιτική, οι αγορές ανέβαζαν τα σπρεντ με ιλιγγιώδη ταχύτητα και στήθηκε ένα ανελέητο παιχνίδι κερδοσκοπίας εις βάρος της Ελλάδας. Το χαρτί της χρεοκοπίας που θέλησε να παίξει ο πρωθυπουργός γύρισε μπούμερανγκ, ενώ όταν στις πρώτες συνόδους κορυφής επικέντρωνε την πολιτική του για την έξοδο από την κρίση στις πάσης φύσεως αλλαγές και στην πάταξη της διαφθοράς (φοροδιαφυγή κ.ά.), ο Σαρκοζί και η Μέρκελ τον κοιτούσαν σαν... εξωγήινο.
Δηλώσεις τύπου Τόμσεν, που έρχονται εκ των υστέρων να δώσουν νέες συνταγές, είναι υποκριτικές. Το ΔΝΤ, ύστερα από αρκετές αποτυχίες στο ενεργητικό του και με την ευρωπαϊκή πελατεία του να αυξάνει, θέλει με κάθε τρόπο να προβάλει μια πιο ήπια εικόνα. Μην ξεχνάμε ότι ο γενικός διευθυντής του, ο «σοσιαλιστής» Ντομινίκ Στρος Καν, καλοβλέπει την προεδρία της Γαλλίας και έχει κάθε συμφέρον να προβάλλει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο του Ταμείου. Ο ρόλος τού καλού πάντα κερδίζει τις εντυπώσεις από τον ρόλο του κακού (Ε.Ε., ΕΚΤ, Σαρκοζί, Μέρκελ)...
ΠΑΝΟΣ ΣΩΚΟΣ - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
 

Σχόλια