Υπερυπουργέ Ραγκούση… “πιάσε” δυο μπιφτέκια και μια πατάτες!!!

 Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού

Ο Ραγκούσης είναι ένα πρόσωπο "μυστήριο" στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ένα πρόσωπο, το οποίο εξακολουθεί και παραμένει σχετικά άγνωστο, αν αναλογιστεί κάποιος την άκρως θεαματική "τροχιά" που ήδη έχει διανύσει στο πολιτικό μας στερέωμα. Ένας πραγματικά "πετυχημένος" άνθρωπος, που κανένας δεν γνωρίζει πώς ακριβώς και για ποιον ακριβώς λόγο "πέτυχε". Ένας πραγματικά....
"προβεβλημένος" άνθρωπος, που κανένας δεν γνωρίζει για τι ακριβώς "προβλήθηκε". Ένας "αλεξιπτωτιστής" της δημόσιας ζωής. Δεν γνωρίζουμε αν πρόλαβε να βγάλει τις σαγιονάρες του και να λύσει τη μαγειρική ποδιά του πριν αναλάβει τον κορυφαίο ρόλο του στην πολιτική μας σκηνή. Τόση ήταν η βιασύνη του Giorgo να τον αναδείξει.
Ήδη συνδέεται με ένα "μεγάλο" σχέδιο του giorgikou ΠΑΣΟΚ και αυτό είναι το Σχέδιο Καλλικράτης. Το να σχεδιάσεις εξ’ αρχής το αυτοδιοικητικό σύστημα μιας ολόκληρης χώρας απαιτεί τουλάχιστον μια τεράστια γνώση και βέβαια μια ανάλογη πολιτισμική παιδεία. Απαιτεί ένα τεράστιο μείγμα γνώσεων οικονομίας, ιστορίας, πολιτικής, χωροταξίας, αλλά και διοίκησης. Θα περίμενε κάποιος μια τέτοια κολοσσιαία αλλαγή να αποτελεί προϊόν μελέτης επιτροπών σοφών σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες. Τέτοιο έργο δεν μπορεί να έχει τη μορφή ενός κοινού νομοθετήματος ενός απλού υπουργού και μάλιστα χωρίς να έχει αναπτυχθεί ένας κοινωνικός και επιστημονικός διάλογος …
Χωρίς να εντοπιστούν όλα τα προβλήματα και οι τυχών κίνδυνοι, που μπορούν να ελλοχεύουν από την εφαρμογή του. Και όμως… ένα τέτοιο τιτάνιο έργο το εμφάνισε ο υπερυπουργός Ραγκούσης λίγους μήνες μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ.
Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος το είχε έτοιμο. Το είχε δουλεμένο πολύ πριν αναλάβει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς τους χειμώνες, που δεν είχε δουλειά το ταχυφαγείο στην Πάρο, αυτός καθόταν και "δούλευε" το Σχέδιο Καλλικράτης.
Να υποθέσουμε ότι στις εποχές αυτές, που δεν υπήρχε μεγάλη ανάγκη για τηγανιτές πατάτες, αυτός το "δούλευε". Να υποθέσουμε ότι θα κατέπληξε την Πάρο με το πάθος του. Είναι τόσο μεγάλες οι ανάγκες αυτού του "εφευρήματος", που είμαστε σίγουροι ότι θα έσβηνε τις ψησταριές και δεν θα πήγαινε σπίτι του. Θα καθόταν μέσα στο μαγαζί να μελετήσει πολιτική ιστορία και χωροταξία. Πολλές φορές θα ήταν τόσο "απορροφημένος", που δεν θα μας φαινόταν παράξενο αν τύλιγε και κανένα μπιφτέκι με σελίδες από το μελλοντικό νομοσχέδιο Καλλικράτης.

Διαβάστε την συνέχεια στο....http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/09/blog-post_06.html 

http://citypress-gr.blogspot.com/2010/09/blog-post_1107.html

Σχόλια