Το περιστατικό -όχι μεμονωμένο αφού έχει επαναληφθεί και με άλλους ανυποψίαστους πολίτες- αποδεικνύει τον παραλογισμό αλλά και τη δυσκολία που έχει αυτό το οποίο αποκαλούμε «σύστημα» (σ.σ. τοπικές αρχές, φορείς, όργανα της τάξεως κ.ά.) να αφομοιώσει και να υπερασπιστεί επιλογές και στάσεις ζωής που η ίδια η πολιτεία αναδεικνύει ως αναγκαίες στις σημερινές συνθήκες διαβίωσης. Ο νοσοκομειακός γιατρός της ιστορίας ξεκίνησε το πρωί από το σπίτι για την εργασία του, ακολουθώντας με το ποδήλατό του την ίδια διαδρομή που ακολουθεί καθημερινά τα τελευταία δυόμισι χρόνια.
Τη μόνη, ασφαλή, διαδρομή για την ακρίβεια, η οποία περνάει μέσα από τη λιμενική ζώνη, αφού η εικόνα των δρόμων της Πάτρας, ιδιαίτερα γύρω από την περιοχή του λιμανιού, θυμίζει ζούγκλα, και προσφέρεται μόνο για... ζογκλέρ οδηγούς δίτροχων -πολλώ δε μάλλον ποδηλάτων. Εκεί γύρω στο ύψος της Αγίου Νικολάου, τού απαγορεύτηκε η είσοδος. Στη δικαιολογημένη έκπληξη του γιατρού και στην παρατήρηση ότι δεν υπάρχει πουθενά απαγορευτική πινακίδα, ο ένστολος που τον σταμάτησε απάντησε ότι στο συγκεκριμένο σημείο έχει τοποθετηθεί ένα σύστημα ασφαλείας. Ακολούθησε φραστικός διαπληκτισμός και η σύλληψη του γιατρού, ο οποίος βρέθηκε στο τμήμα με τη διαδικασία του αυτοφώρου. Το γεγονός ότι ο γιατρός δίνει καθημερινή, σκληρή μάχη για να σώσει ζωές συνανθρώπων του και τη δίνει, όπως οι ίδιοι οι ασθενείς του αναγνωρίζουν, με όλη του την ψυχή, είναι μόνο μία μικρή πινελιά στο παραπάνω τοπίο, που δείχνει όμως σε τι περιπέτειες μπορεί να μπει ένας ακέραιος πολίτης που σέβεται το κοινωνικό σύνολο, αλλά και το περιβάλλον. Το ζήτημα δεν είναι προσωπικό, είναι ευρύτερο και δεν αφορά έναν, αλλά το σύνολο της τοπικής κοινωνίας.
Η Πάτρα, με τη μακραίωνη και σπουδαία ιστορία των τεσσάρων χιλιάδων και πλέον ετών είναι κυριολεκτικά αδιαπέραστη τα τελευταία χρόνια. Αποτελεί, δε, κοινή παραδοχή πολιτών και αρμοδίων φορέων ότι το κυκλοφοριακό της πρόβλημα δεν είναι μόνον απόρροια της παρουσίας πολύ περισσότερων οχημάτων από αυτά που μπορεί να «αντέξει» (λόγω ρυμοτομίας), αλλά γιατί ουδέποτε επιχειρήθηκε σοβαρά να «συνδεθούν» ή να εφαρμοστούν καίριες πολιτικές. Το κυκλοφοριακό είναι σύνθετο πρόβλημα και απαιτεί χρόνια προσπάθειας για να αντιμετωπιστεί, θα πει κανείς. Να το δεχθούμε. Ο σεβασμός και η διασφάλιση ασφαλών συνθηκών για τους ποδηλάτες, όμως, πόσο κόπο και χρόνο απαιτεί;
Ετυχε, να έλκουν την καταγωγή τους από τη συγκεκριμένη περιοχή δύο επώνυμοι ποδηλάτες: ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κων. Στεφανόπουλος. Ο δεύτερος, μάλιστα, μετακινούμενος στην περιοχή με το ποδήλατό του από τότε που ήταν πρώτος πολίτης της χώρας, αποτελεί ένα ζωντανό σύμβολο αυτής της εναλλακτικής σκέψης και καθημερινής συμπεριφοράς. Η πολιτεία, διά της αρμοδίας υπουργού κ. Τίνας Μπιρμπίλη έχει διακηρύξει την πρόθεσή της να ασκήσει μια ολοκληρωμένη πολιτική για την ενσωμάτωση των πολιτών που χρησιμοποιούν ποδήλατα για τις μετακινήσεις τους στο απελπιστικά αφιλόξενο αστικό περιβάλλον της χώρας μας. Ηδη, σε πολλούς δήμους, έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή ποδηλατόδρομων. Ο,τι όμως και να νομοθετήσει ή να υλοποιήσει η πολιτεία, δεν μπορεί από μόνο του να φέρει τη λύση. Αν η ανησυχία για την επιβαρυμένη ατμόσφαιρα της πόλης δεν διατρέξει το σύνολο των κατοίκων της, αν οι κάθε λογής αρμόδιοι, από τον αστυνομικό και τον λιμενικό μέχρι τον καταστηματάρχη ή τον οδηγό αυτοκινήτου, δεν κατανοήσουν την ανάγκη να δοθεί χώρος σ’ ένα μέσο που κινείται γρήγορα και οικονομικά, που δεν ρυπαίνει και βοηθά στο κυκλοφοριακό, τότε οι νόμοι θα μείνουν στα χαρτιά και οι πολίτες με τα χαρτομάντιλα για να σκουπίζουν τα δάκρυα από τις εξατμίσεις...
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, το ποδήλατο είναι από τα σημαντικά εργαλεία των αστικών πολιτικών βιώσιμης κινητικότητας και για την προώθησή του κατασκευάζονται ειδικές υποδομές και ασκούνται πολιτικές ευαισθητοποίησης για την αλλαγή των συμπεριφορών μετακίνησης. Μόνο όφελος θα έχουμε αν γίνει και η Ελλάδα μία από αυτές...
(της Έλλης Τριανταφύλλου -Καθημερινή)
Τη μόνη, ασφαλή, διαδρομή για την ακρίβεια, η οποία περνάει μέσα από τη λιμενική ζώνη, αφού η εικόνα των δρόμων της Πάτρας, ιδιαίτερα γύρω από την περιοχή του λιμανιού, θυμίζει ζούγκλα, και προσφέρεται μόνο για... ζογκλέρ οδηγούς δίτροχων -πολλώ δε μάλλον ποδηλάτων. Εκεί γύρω στο ύψος της Αγίου Νικολάου, τού απαγορεύτηκε η είσοδος. Στη δικαιολογημένη έκπληξη του γιατρού και στην παρατήρηση ότι δεν υπάρχει πουθενά απαγορευτική πινακίδα, ο ένστολος που τον σταμάτησε απάντησε ότι στο συγκεκριμένο σημείο έχει τοποθετηθεί ένα σύστημα ασφαλείας. Ακολούθησε φραστικός διαπληκτισμός και η σύλληψη του γιατρού, ο οποίος βρέθηκε στο τμήμα με τη διαδικασία του αυτοφώρου. Το γεγονός ότι ο γιατρός δίνει καθημερινή, σκληρή μάχη για να σώσει ζωές συνανθρώπων του και τη δίνει, όπως οι ίδιοι οι ασθενείς του αναγνωρίζουν, με όλη του την ψυχή, είναι μόνο μία μικρή πινελιά στο παραπάνω τοπίο, που δείχνει όμως σε τι περιπέτειες μπορεί να μπει ένας ακέραιος πολίτης που σέβεται το κοινωνικό σύνολο, αλλά και το περιβάλλον. Το ζήτημα δεν είναι προσωπικό, είναι ευρύτερο και δεν αφορά έναν, αλλά το σύνολο της τοπικής κοινωνίας.
Η Πάτρα, με τη μακραίωνη και σπουδαία ιστορία των τεσσάρων χιλιάδων και πλέον ετών είναι κυριολεκτικά αδιαπέραστη τα τελευταία χρόνια. Αποτελεί, δε, κοινή παραδοχή πολιτών και αρμοδίων φορέων ότι το κυκλοφοριακό της πρόβλημα δεν είναι μόνον απόρροια της παρουσίας πολύ περισσότερων οχημάτων από αυτά που μπορεί να «αντέξει» (λόγω ρυμοτομίας), αλλά γιατί ουδέποτε επιχειρήθηκε σοβαρά να «συνδεθούν» ή να εφαρμοστούν καίριες πολιτικές. Το κυκλοφοριακό είναι σύνθετο πρόβλημα και απαιτεί χρόνια προσπάθειας για να αντιμετωπιστεί, θα πει κανείς. Να το δεχθούμε. Ο σεβασμός και η διασφάλιση ασφαλών συνθηκών για τους ποδηλάτες, όμως, πόσο κόπο και χρόνο απαιτεί;
Ετυχε, να έλκουν την καταγωγή τους από τη συγκεκριμένη περιοχή δύο επώνυμοι ποδηλάτες: ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κων. Στεφανόπουλος. Ο δεύτερος, μάλιστα, μετακινούμενος στην περιοχή με το ποδήλατό του από τότε που ήταν πρώτος πολίτης της χώρας, αποτελεί ένα ζωντανό σύμβολο αυτής της εναλλακτικής σκέψης και καθημερινής συμπεριφοράς. Η πολιτεία, διά της αρμοδίας υπουργού κ. Τίνας Μπιρμπίλη έχει διακηρύξει την πρόθεσή της να ασκήσει μια ολοκληρωμένη πολιτική για την ενσωμάτωση των πολιτών που χρησιμοποιούν ποδήλατα για τις μετακινήσεις τους στο απελπιστικά αφιλόξενο αστικό περιβάλλον της χώρας μας. Ηδη, σε πολλούς δήμους, έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή ποδηλατόδρομων. Ο,τι όμως και να νομοθετήσει ή να υλοποιήσει η πολιτεία, δεν μπορεί από μόνο του να φέρει τη λύση. Αν η ανησυχία για την επιβαρυμένη ατμόσφαιρα της πόλης δεν διατρέξει το σύνολο των κατοίκων της, αν οι κάθε λογής αρμόδιοι, από τον αστυνομικό και τον λιμενικό μέχρι τον καταστηματάρχη ή τον οδηγό αυτοκινήτου, δεν κατανοήσουν την ανάγκη να δοθεί χώρος σ’ ένα μέσο που κινείται γρήγορα και οικονομικά, που δεν ρυπαίνει και βοηθά στο κυκλοφοριακό, τότε οι νόμοι θα μείνουν στα χαρτιά και οι πολίτες με τα χαρτομάντιλα για να σκουπίζουν τα δάκρυα από τις εξατμίσεις...
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, το ποδήλατο είναι από τα σημαντικά εργαλεία των αστικών πολιτικών βιώσιμης κινητικότητας και για την προώθησή του κατασκευάζονται ειδικές υποδομές και ασκούνται πολιτικές ευαισθητοποίησης για την αλλαγή των συμπεριφορών μετακίνησης. Μόνο όφελος θα έχουμε αν γίνει και η Ελλάδα μία από αυτές...
(της Έλλης Τριανταφύλλου -Καθημερινή)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.