Ε. Βενιζέλος: "Η απεργιακή κινητοποίηση από μόνη της δεν συνιστά λόγο επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης, πολιτικής κινητοποίησης και άρα δεν μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική επιστράτευση"

Διαβάστε απόσπασμα της αγόρευσης Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί των άρθρων και των τροπολογιών, του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: «Ειδικές ρυθμίσεις θεμάτων μεταναστευτικής πολιτικής και λοιπών ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης». (8 Φεβ.07)

Έρχομαι τώρα στα κρίσιμα πολιτικά θέματα στα οποία υπάρχουν διαφωνίες και μάλιστα σοβαρές πολιτικές και θεσμικές διαφωνίες. Αρχίζω με την τροπολογία για τη μεταβολή του νομικού καθεστώτος της πολιτικής επιστράτευσης, της επίταξης προσωπικών υπηρεσιών για την ακρίβεια, σύμφωνα με το άρθρο 22 παράγραφος 4 του Συντάγματος.

Είναι αδιανόητο και κοινοβουλευτικά απαράδεκτο, ένας πλήρης εκτελεστικός του Συντάγματος νόμος, ένας νόμος που εξειδικεύει το πεδίο εφαρμογής μιας πολύ λεπτής συνταγματικής διάταξης και αφορά μια δέσμη θεμελιωδών δικαιωμάτων να εισάγεται με τη μορφή τροπολογίας σε ένα νομοσχέδιο που απλώς ανήκει στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εσωτερικών, όπως το νομοσχέδιο για τη μεταναστευτική πολιτική.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε καταθέσει αυτοτελή πρόταση νόμου με πλήρη ρύθμιση για το ζήτημα της επίταξης προσωπικών υπηρεσιών, το ίδιο και ο Συνασπισμός. Η Κυβέρνηση απέρριψε δυο προτάσεις νόμου της Αντιπολίτευσης και υποσχέθηκε ότι θα έρθει στη Βουλή με ολοκληρωμένη πρόταση, κατά τον θεσμικά πρέποντα τρόπο, όχι με εμβόλιμη τροπολογία της τελευταίας στιγμής, χωρίς επεξεργασία από την αρμόδια διαρκή επιτροπή, χωρίς πλήρη κοινοβουλευτική συζήτηση και χωρίς ακροάσεις των φορέων, για παράδειγμα των ίδιων των εργαζομένων.

Είναι επίσης αδιανόητο, μετά από όσα έχουν συμβεί, να μην υπάρχει ρητή μνεία της τροπολογίας αυτής στο φαινόμενο της απεργίας. Και στη δική μας πρόταση, όπως και στην πρόταση του Συνασπισμού, προβλεπόταν ρητά ότι η απεργιακή κινητοποίηση από μόνη της δεν συνιστά λόγο επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης, πολιτικής κινητοποίησης και άρα δεν μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική επιστράτευση, παρά μόνο εάν συντρέχουν οι αυστηρά οριοθετημένες προϋποθέσεις του άρθρου 22 παράγραφος 4.
Είτε σε περίπτωση πολέμου ή γενικής επιστράτευσης είτε όταν υπάρχουν αμυντικές ανάγκες είτε όταν υπάρχουν αμιγώς πολιτικές ανάγκες, δηλαδή ανάγκες αστικής κινητοποίησης, σε περίπτωση θεομηνίας ή ισοδύναμης ανθρωπογενούς καταστροφής και σε περίπτωση προβλήματος δημόσιας υγείας που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα συνήθη μέτρα. 

Σχόλια:

Τώρα τι άλλαξε κ. Βενιζέλο;;;