Και πάλι αβρόχοις ποσίν;;;

Άλλος ένας εφιάλτης για τον χειμαζόμενο ελληνικό λαό φαίνεται πως είναι πια πραγματικότητα, αφού το διαβόητο ασφαλιστικό νομοσχέδιο ψηφίστηκε τελικά από τους εκλεγμένους δυνάστες μας

Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση Παπανδρέου φαίνεται να ξεπερνά αβρόχοις ποσίν έναν δύσκολο και επικίνδυνο σκόπελο στην τρικυμιώδη πορεία του πλοίου της. Ωστόσο η πορεία είναι προδιαγραμμένη…

Εντύπωση προκαλεί η σχετική απάθεια με την οποία ο κόσμος υποδέχτηκε....

τα νέα ασφαλιστικά δεδομένα . Κάτι λίγο ο μηχανισμός που-και πάλι- λειτούργησε άψογα, κάτι λίγο η ψυχολογία του εγκλωβισμένου ποντικιού που μας έχει κυριεύσει όλους, κάτι λίγο και η ζέστη που δεν αφήνει αι πολλά περιθώρια για δυναμικές αντιδράσεις, όλα μα όλα συνεργάστηκαν (ή συνωμότησαν) αγαστά για την επίτευξη της νέας σοσιαλιστικής βαρβαρότητας.

Η αριστερά για μια ακόμη φορά πρωταγωνίστησε στη χειραγώγηση της όποιας λαϊκής αντίδρασης αναλαμβάνοντας εργολαβικά το συντονισμό των αντιδράσεων. Γιατί οτιδήποτε συντονίζεται, τελικώς ελέγχεται.

Τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης, αξιοποιώντας στο έπακρο τη χθεσινή απεργία, για μια ακόμη φορά απέργησαν από την ενημέρωση, ενώ θα έπρεπε να μεταδίδουν –ειδικά σ’ αυτήν την περίπτωση- κάθε είδηση που αφορά το πλέον φλέγον κοινωνικό ζήτημα των ημερών.

Βλέπετε, η άσκηση του απεργιακού δικαιώματος είναι αναφαίρετο δικαίωμα και αυτών που τον υπόλοιπο χρόνο απεργάζονται την φαλκίδευση των δικών μας δικαιωμάτων και πρωταγωνιστούν από τη θέση τους στην τύφλωση του ελληνικού λαού. Ουαί τοις υποκριταίς…

Μα και η ίδια η ψυχολογία του κόσμου δεν παρακινεί πια σε αντιδράσεις. Ψυχολογία του εγκλωβισμένου ποντικιού τη χαρακτήρισα πιο πάνω. Όπως το εγκλωβισμένο ποντίκι τρέχει πέρα-δώθε για να αποφύγει τα χτυπήματα από το σκουπόξυλο του διώκτη του, για να παραδοθεί τελικά στη μοίρα του κατάκοπο, έτσι ακριβώς και ο ελληνικός λαός πεπεισμένος για το οδυνηρό πεπρωμένο που του ετοίμασαν οι πολιτικοί ταγοί του εδώ και χρόνια, υπομένει στωικά τα χτυπήματα ψιθυρίζοντας εν πλήρη βρασμώ ψυχής :<<χτύπα ρε, να δούμε τι θα καταλάβεις>> Έχει ο καιρός γυρίσματα…

Εκτός… Εκτός και αυτή η μακάρια αδράνεια οφείλεται σε ψυχοτρόπες ουσίες …Δεν εξηγείται αλλιώς! <<Μα εγώ δεν πίνω ποτέ καφέ>>, θα πει κάποιος. Καφέ δεν πίνεις. Νερό πίνεις; Αέρα αναπνέεις; Πάμε παρακάτω.

Και πώς να αντιδράσει ο κόσμος, όταν κουβαλάει την κούραση μιας χρονιάς, το άγχος, τις στενοχώριες, τις ταλαιπωρίες που τον κατατρέχουν από πέρυσι που γύρισε από τις διακοπές του-πάει ένας χρόνος κιόλας!- ως σήμερα που αναμένει πως και πως μια ανάσα από την πιεστική καθημερινότητα; Με τι κουράγιο να βγει να φωνάξει, ντάλα μεσημέρι καλοκαιριού; Κι αν φωνάξει, ποιος θα ακούσει; Ποιος θα συγκινηθεί; Τα έχουν όλα υπολογίσει. Έτσι νομίζουν τουλάχιστον…

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι νομοθετούν και αποφασίζουν για το συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό μας μέλλον αυτοί που με μια τετραετία βουλευτικής θητείας έχουν διασφαλίσει άπαξ και δια παντός το συνταξιοδοτικό τους (αν όχι και το γενικότερο οικονομικό τους) μέλλον.

Aν η έλλειψη αντιδράσεων <<πεζοδρομιακού>> χαρακτήρα χαροποιεί τους κυβερνώντες, ας αναλογιστούν το αποτέλεσμα πρόσφατης σφυγμομέτρησης, στην οποία το 50% των ερωτηθέντων <<δεν ξέρει>> ή <<δεν απαντά>>, και από το υπόλοιπο 50% μόλις το 20% στηρίζει την κυβέρνηση στις επιλογές της! Αν κάνουμε τον πολλαπλασιασμό, αυτό σημαίνει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου κυβερνά (;) αυτή τη στιγμή έχοντας το 10% του κόσμου μαζί του! Είναι καιρός αυτή η ανισορροπία να προβληματίσει προς κάθε κατεύθυνση .Άλλωστε, από καιρό έχουμε επισημάνει την απουσία νομιμοποιητικής λαϊκής εντολής τη στιγμή που λαμβάνονται αποφάσεις που υποθηκεύουν το μέλλον του ελληνικού λαού και της χώρας.

Τα κόμματα ακούν;

Αιτωλός

Πηγή:  http://www.aitolia.gr/?p=4120