ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

Τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση του κυρίου Παπανδρέου φαίνεται να εμπλέκεται σε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι παραπληροφόρησης και «μαύρης» προπαγάνδας με αφανείς, μέχρι στιγμής, στόχους… που, όμως, είναι εμφανέστατοι για όσους κάνουν τον κόπο να σκεφθούν, όπως θα έλεγαν και οι αγράμματοι των «μου μου ε» που παπαγαλίζουν τους αγγλισμούς σε μετάφραση, «έξω από το μαύρο κουτί». Ομιλούμε φυσικά για το κλωθογύρισμα του περίφημου ασφαλιστικού νομοσχεδίου, το οποίο, αν πιστέψουμε μερίδα τουλάχιστον του συμπολιτευόμενου τύπου, θα διαλύσει κυριολεκτικώς το επικρατούν σήμερα σύστημα συντάξεων και θα μετατρέψει εκατομμύρια Έλληνες και Ελληνίδες συνταξιούχους σε ζήτουλες και ζητιάνους, αρχής γενομένης το 2015 (κατ’ άλλους ακόμη νωρίτερα).

Το κλωθογύρισμα αυτό, πλήρες τηλεοπτικών λυγμών και οδυρμών εκ μέρους δοκιμαζομένων, πλην όμως ηρωικών, υπουργών του κυρίου Παπανδρέου, όπως επίσης και γενναίων δηλώσεων περί «σκληρών και πολυαίμακτων μαχών» με τους «ελεγκτές» για να σωθεί το «βιος» της μέσης Ελληνικής οικογένειας από την Μογγολική Ορδή, αποτελεί υπόδειγμα επέλασης κυβερνητικής έμπνευσης καλικαντζάρων που πια διαχέονται μέχρις άκρων της Ελληνικής κοινωνίας.

Οι καλικάντζαροι, όπως μας λέει η λαϊκή παράδοση, έχουν μια μοναδική αποστολή: να εκφοβίσουν τους πάντες και να μαγαρίσουν τα πάντα. Δεν μένουν στιγμή ακίνητοι. Διατρέχουν τις πόλεις, σκορπίζουν φήμες, όπου βρίσκουν αφύλακτα βρομίζουν, αναστατώνουν, σπάζουν και τσακίζουν. Ο τελικός τους σκοπός; Να επιβάλουν το μήνυμα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά των καλικαντζάρων… δεν υπάρχει άλλη σωτηρία παρά μόνον η πειθήνια προσέγγιση στις «υποχρεώσεις» των διαφόρων «μνημονίων» … δεν υπάρχει άλλη απάντηση παρά η απόλυτη, αδιαμαρτύρητη «προσαρμογή».

Με λίγα λόγια, η εκστρατεία των καλικαντζάρων είναι το καλύτερο και ευφυέστερο μέσο «διαμόρφωσης γνώμης» που η σημερινή κυβέρνηση

κατάφερε να σκαρφιστεί αφού πια έχει γίνει ηλίου φαεινότερο ότι (1) ούτε «σχέδιο» είχε (2) ούτε ικανούς ανθρώπους διαθέτει (3) ούτε ομονοούσα και «ενωμένη σα σφικτή γροθιά» είναι (4) ούτε την παραμικρή πιθανότητα έχει να δραπετεύσει από την απολύτως δική της έλλειψη εμβέλειας και πολιτικής ικανότητας.

Ξαφνικά, μάλιστα, καθώς οι καλικάντζαροι άρχιζαν το νευρωτικό τους τρεχαλητό, χάθηκαν, ως δια μαγείας, και όλες εκείνες οι «αμερόληπτες» δημοσκοπήσεις που μας βομβάρδιζαν ασταμάτητα με τις «διαπιστώσεις» περί «συντριπτικής» υπεροχής των «σωτήρων» μας έναντι όλων… και φυσικά με την εξ ίσου «απροκατάληπτη» κατάληξη ότι ο κύριος πρωθυπουργός είναι ο μοναδικός μας man for all seasons (ο άνθρωπος όλων των εποχών — ή, κατά το κάπως εκβαρβαρισμένο, ο του παντός καιρού). Φαίνεται ότι κάποιοι έχουν τελικά πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους καλικάντζαρους αντί για τους «τεχνοκράτες» των με το αζημίωτο εταιρειών «έρευνας κοινής γνώμης» (ελληνιστί ‘γκάλοπ’).

Η κατάσταση της χώρας μας είναι πλέον δραματική. Και γίνεται όλο και δραματικότερη όταν συνειδητοποιούμε ότι εκείνοι που είχαν «σχέδιο» είναι όχι μόνον απλώς χειρότεροι εκείνων που αυτοί σήμερα κατηγορούν ως καταστροφείς και σαμποτέρ, αλλά και ιδιαιτέρως επικίνδυνοι πλέον αυτοί οι ίδιοι για την κοινωνική και πολιτική ισορροπία της Πατρίδας ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν.

Το χειρότερο και σκοτεινότερο, όμως, είναι ότι καλικάντζαροι, πολιτικάντηδες, «ευφυείς», αδαείς, φιλότιμοι, «τζαπατζήδες», τίμιοι και άτιμοι μοιράζονται τον «Τιτανικό» των κκ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου με αναπόφευκτο και κοινό τέλος τον πάτο.

(Είμαστε πάντως βέβαιοι ότι τόσο ο κύριος πρωθυπουργός, όσο και οι περισσότεροι αστέρες που τον περιβάλουν, έχουν ήδη τακτοποιήσει τα του σκάφους διαφυγής τους για την περίπτωση της ‘στραβής’. Υπολείπεται τώρα μόνο να αποφασίσουμε εμείς οι υπόλοιποι πληβείοι πως και που θα κρυφτούμε… χωρίς για αυτό να χρειάζεται καμιά απολύτως συνδρομή καλικαντζάρων).

Rieas

Αιτωλία