Η κοινωνία δεν "μασάει" με τα σκάνδαλα.

Η κοινωνία ξεπέρασε πλέον πολιτικούς και πολιτικό σύστημα και κινείται πολύ πιο μπροστά από αυτά που την τάιζαν μέχρι χθες.

Το πολιτικό σύστημα προσπαθεί απεγνωσμένα με παλιές συνταγές τύπου σκανδαλολογίας και εξεταστικών επιτροπών που δεν οδηγούν ποτέ και πουθενά να αποπροσανατολίσει τους πολίτες και να τους αποχαυνώσει για μια ακόμα φορά, προκειμένου να τραβήξει την προσοχή τους από την πτώχευση, την εξαθλίωση, τον διεθνή εξευτελισμό και τους εθνικούς κινδύνους που ελλοχεύουν. Όμως η κοινωνία δεν «μασάει» πλέον.

Οι παλιότεροι θα θυμούνται....

για παράδειγμα τι γινόταν για το σκάνδαλο «Κοσκωτά» ή κάποια άλλα σκάνδαλα. Θα θυμούνται ότι οι εφημερίδες έκαναν χρυσές δουλειές. Ο κόσμος αγόραζε μαζικά εφημερίδες όλων των αποχρώσεων και το μόνιμο θέμα των συζητήσεων ήταν το σκάνδαλο και οι γαργαλιστικές λεπτομέρειες του σκανδάλου. Σήμερα αντιθέτως δεν υπάρχει αντίστοιχο ενδιαφέρον, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες τόσο του πολιτικού συστήματος, όσο και των στηριγμάτων του στα ΜΜΕ της κρατικοδίαιτης οικονομικής ολιγαρχίας. Παρά τα δώρα που δίνουν οι εφημερίδες μαζί με την πώληση των σκανδάλων, ο κόσμος γυρνάει την πλάτη του και οι πωλήσεις των εφημερίδων πέφτουν. Αυτό είναι το πρώτο και το πιο ενθαρρυντικό αποτέλεσμα της κρίσης, προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης της κοινωνίας.

Το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να στήσει προπαγανδιστικές αρένες και να προσφέρει κάποια τελειωμένα πολιτικά πρόσωπα ως θέαμα στο ρωμαϊκό κοινό.

Όμως οι πολίτες τώρα ξέρουν. Δεν περιμένουν τίποτε από αυτές τις δήθεν πολιτικές «ανθρωποθυσίες» και κυρίως δεν τους ενδιαφέρουν πλέον. Ο λαός έχει σχηματίσει πλέον άποψη για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών. Ξέρει ποιοι είναι οι πραγματικοί εχθροί του. 

Ο κόσμος τώρα απασχολείται με αυτό το ξαφνικό που τον βρήκε. Προσπαθεί να το κατανοήσει, να αντιληφτεί αν υπάρχει έστω ελάχιστη πιθανότητα να μπορέσει το ισχύον πολιτικό σύστημα να τον βγάλει από την κρίση και να τον επαναφέρει στο προηγούμενο επίπεδο ευημερίας.

Από τη στιγμή που ο λαός αντιληφθεί ότι το ισχύον πολιτικό σύστημα, όχι μόνο δεν μπορεί να τον βγάλει από την κρίση, αλλά εκτός από υπεύθυνο για την κρίση, είναι και εκείνο που προσπαθεί να διασώσει την άρχουσα κρατικοδίαιτη οικονομικοπολιτική ολιγαρχία σε βάρος του λαού, τότε θα ανοίξουν τα μυαλά και οι συνειδήσεις για την κατάρρευση αυτού του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και την έναρξη της πορείας για την καλυτέρευση της ζωής μας.
Η αναζήτηση του καινούργιου έχει ήδη αρχίσει.

 

ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ