Η επτάμηνη διακυβέρνηση Παπανδρέου θα μείνει στην Ιστορία ως μείγμα αφέλειας, αβελτηρίας, φλυαρίας και ερασιτεχνισμού.

Βάσκανος μοίρα για τον Γιώργο Παπανδρέου. Θα περάσει στην Ιστορία ως ο πρωθυπουργός που παρέδωσε τη χώρα στο σφαγείο του ΔΝΤ και άνοιξε τις πύλες του Άδη για τους Έλληνες.

Θα ήταν αστείο βέβαια να του αποδοθούν αποκλειστικά οι ευθύνες για το κατάντημα της χώρας. Όμως ο σημερινός πρωθυπουργός προεκλογικά μεν παρουσιάστηκε ως Μεσσίας, τάζοντας παραδείσους, και μετεκλογικά προβλήθηκε ως Νώε που θα σώσει τη χώρα από τον κατακλυσμό. Την κατάληξη την ξέρουμε όλοι...

Το μεγάλο προπαγανδιστικό όπλο του Γ. Παπανδρέου έναντι των αιτιάσεων για την προεκλογική πολιτική απάτη και τα συντρίμμια των εξαγγελιών ήταν, και παραμένει, το αστείο επιχείρημα περί ολοκληρωτικής ευθύνης των κυβερνήσεων Καραμανλή. Τώρα πια όμως όλοι ξέρουν ότι για το κατάντημα της χώρας ευθύνονται αποκλειστικά, και εξίσου, τα δύο μεγάλα κόμματα που κυβερνούν εκ περιτροπής τη χώρα. Και ιδιαίτερα οι κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή... Επομένως, ο σημερινός πρωθυπουργός έχει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί, ως εξέχον μέλος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Και επιπροσθέτως βαρύνεται με την επτάμηνη προπαγανδιστική φλυαρία και την παντελή έλλειψη σχεδίου, στοιχεία που επιβάρυναν καθοριστικά την ήδη σκυθρωπή κατάσταση της χώρας.

Μια στιβαρή κυβέρνηση με επεξεργασμένο σχέδιο -έτοιμο αναπτυξιακό πρόγραμμα, έτοιμο φορολογικό νομοσχέδιο, έτοιμα δημοσιονομικά μέτρα- θα μπορούσε ενδεχομένως να πείσει από νωρίς τους εταίρους της Ένωσης, ώστε να δανειοδοτηθεί με ανεκτούς όρους η χώρα και να αποφύγει τον σημερινό εξοντωτικό μονόδρομο και την ταπεινωτική, ολέθρια υπαγωγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αλλά ο κ. Παπανδρέου είχε αλλού το μυαλό του: Μετρώντας το πολιτικό κόστος, προτίμησε να καθυστερήσει στη λήψη μέτρων, καλλιεργώντας ταυτόχρονα εικόνα χρεωκοπίας για τη χώρα. Νόμιζε ότι με άλλοθι τις ευθύνες του Καραμανλή θα τρομοκρατήσει επαρκώς την ελληνική κοινωνία, προκειμένου να επιβληθούν χωρίς ισχυρές αντιδράσεις τα σκληρά μέτρα. Ολέθρια σύλληψη: Οι «αγορές» μυρίστηκαν αίμα, οι εταίροι, και κυρίως οι Γερμανοί, βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν για παράδειγμα προς αποφυγήν, και τα διεθνή μίντια κρέμασαν την Ελλάδα στο ιστίο της απαξίωσης και της χλεύης...

Το τραγικό είναι ότι ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε με την ασύστολη προπαγάνδα του να παρουσιάσει μιαν Ελλάδα σεβαστή και υπεύθυνη, η οποία, χάρη στα ταξίδια και τις επαφές του, βαδίζει από νίκη σε νίκη. Έφτασε μάλιστα στο σημείο, στη συνάντησή του με τον Ομπάμα, να μιλήσει για την εισφορά της Ελλάδας στην «παγκόσμια οικονομική αρχιτεκτονική»! Το αποτέλεσμα, βέβαια, είναι γνωστό: Οι αλλεπάλληλες... επιτυχίες ανέβασαν τα spreads στα ύψη και έριξαν τη χώρα στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Η επτάμηνη διακυβέρνηση Παπανδρέου θα μείνει στην Ιστορία ως μείγμα αφέλειας, αβελτηρίας, φλυαρίας και ερασιτεχνισμού.

(Παρον)

 

Από: online-press