ΧΑΤΖΗΣ: Η αλλαγή στην Παιδεία απαιτεί αλλαγές στη Νοοτροπία

Του Υ. Προέδρου ΟΝΝΕΔ, Κ. Χατζή

 Οι σημερινοί νέοι ανήκουμε σε μία γενιά που από κάποιους χαρακτηρίζεται ως προνομιούχα. Η πολιτική σταθερότητα που γνώρισε ο τόπος μας τα τελευταία 30 χρόνια βοήθησαν ώστε να ανδρωθεί μία γενιά με πλούσιο εκπαιδευτικό υπόβαθρο, με πολλές προσδοκίες και όνειρα για το μέλλον, η οποία παράλληλα θεωρούσε κάποια πράγματα ως δεδομένα. Η οικονομική κακοδιαχείριση όμως και οι αλόγιστες σπατάλες που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν, έφεραν την οικονομική κρίση, η οποία υπονομεύει την κοινωνική σταθερότητα αλλά κυρίως απογοητεύει και αποθαρρύνει μία μεγάλη μερίδα νέων.

Οι συνθήκες στις οποίες μεγαλώσαμε έχουν ήδη αλλάξει και αποτελεί υποχρέωση μας ως το πλέον ζωντανό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας να προσαρμοστούμε στις εξελίξεις. Οι συνθήκες δεν επιτρέπουν απογοητεύσεις, επιβάλλουν τολμηρές προτάσεις και κυρίως υπευθυνότητα. Η Παιδεία και το Σύστημα Εκπαίδευσης μας πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε όμως τις δύο αυτές έννοιες ως κάτι τρίτο, αλλά ως ζωντανό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Αποτελούνται και διαμορφώνονται όχι από νόμους αλλά από τους ανθρώπους εκείνους που αποτελούν στοιχεία ενότητας. Από νέους, από διδάσκοντες και εργαζόμενους.

Το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργεί απομονωμένο. Το πανεπιστήμιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την κοινωνία και τα παιδιά της στα οποία προσφέρει γνώσεις για να μπορέσουν με τη σειρά τους να την υπηρετήσουν. Όσοι από εμάς σπουδάσαμε στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, μορφωθήκαμε με χρήματα του ελληνικού λαού. Εργαζόμαστε και προοδεύουμε χάρη στις θυσίες των Ελλήνων φορολογουμένων. Στη Προσυνεδριακό Διάλογο της ΟΝΝΕΔ στη Θεσσαλονίκη πρότεινα ένα τριπλό άξονα μέσω του οποίο θα ενδυναμωθεί η σχέση του Πανεπιστημίου με την κοινωνία και το κράτος. Συγκεκριμένα προτάθηκε:

Στήριξη των οικονομικά αδυνάτων φοιτητών. Προτείνεται η δημιουργία νομοθετικού πλαισίου για την ενίσχυση οικονομικά αδύνατων φοιτητών μέσω χαμηλότοκων τραπεζικών δανείων, με την εγγύηση του Δημοσίου και την αποπληρωμή τους μετά το πέρας των σπουδών. Το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να είναι απρόσωπο. Πρέπει να έχει τους μηχανισμούς για να βρεθεί στο πλευρό των νέων που λόγω οικονομικών δυσχερειών θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Στήριξη των κοινωνικών αναγκών από τους φοιτητές. Προβολή και υποστήριξη του θεσμού της αντισταθμιστικής προσφοράς στην κοινωνία. Σπουδάζουμε με χρήματα των Ελλήνων πολιτών – στηρίζουμε την ελληνική κοινωνία με εθελοντική εργασία ως φοιτητές. Η ώρα ευθύνης έχει σημάνει και για τους φοιτητές. Πρέπει να αναπτυχτούν δράσεις σε πανελλαδική εμβέλεια προκειμένου οι φοιτητές ανάλογα με το αντικείμενο τους να προσφέρουν βοήθεια και στήριξη σε συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα. Ενδεικτικά προτείνεται: Βοήθεια στο σπίτι για ηλικιωμένους, δημιουργία πανεπιστημιακών παιδικών σταθμών για μονογονεικές και οικονομικά αδύναμες οικογένειες, λειτουργία σταθμών πρώτων βοηθειών, συμμετοχή σε γραμμές υποστήριξης, παροχή δωρεάν ενημέρωσης για ζητήματα που άπτονται της υγιεινής, των δικαιωμάτων του πολίτη και άλλα.

Στήριξη των αποφοίτων. Πρόταση για τη δημιουργία πλαισίου παροχής προαιρετικής τριετούς εργασιακής εμπειρίας αποφοίτων στο Δημόσιο ανάλογα με το αντικείμενο τους, χωρίς extra μοριοδότηση για διαγωνισμούς του Δημοσίου. Επιτυγχάνεται η απόκτηση προϋπηρεσίας για όσους νέους το επιθυμούν, παρέχεται ένας βασικός μισθός και ασφάλιση σε νέους που κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα και καλύπτονται ανάγκες του Δημοσίου που μέχρι πρότινος κάλυπταν συμβασιούχοι. Το Ελληνικό Δημόσιο αποκτά δεσμό με τους αποφοίτους του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου. Τους βοηθά στα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα αλλά και βοηθιέται από αυτούς καθώς καλύπτει τις τεράστιες ανάγκες του με υψηλής ποιότητας προσωπικό.

Οι προτάσεις αυτές είναι μόνο μερικές από αυτές που μπορεί να προτείνει κανείς. Σίγουρα θα κατηγορηθούν από κάποιους και κάποιοι άλλοι θα τις βρουν ανεδαφικές. Μπορεί και να είναι … κανείς μας δεν θα μάθει αν δεν προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα δεδομένα που επικρατούν σήμερα. Κυρίως αν δεν προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τις κακές νοοτροπίες που υπάρχουν σήμερα, αν δεν αντιμετωπίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον και αν δεν τολμήσουμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα.