Σαμαράς: Τα μέτρα είναι πολύ πέρα από τις αντοχές της Κοινωνίας.

Καταρρέουν τα δικαιώματα και τα προνόμια μιας ολόκληρης γενιάς. Καταρρέουν οι συνήθειες και τα στερεότυπα μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Καταρρέουν οι ψευδαισθήσεις και οι εμμονές μιας ηγετικής ελίτ, που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον εαυτό της και να προσαρμοστεί στα κελεύσματα των καιρών.
Δεν μπόρεσε ούτε την ευημερία της κοινωνίας να υπηρετήσει. Προσπάθησε απλώς να διατηρήσει ένα επίπεδο κατανάλωσης με δανεικά…
Δεν μπόρεσε ούτε την οικονομία να διαχειριστεί. Σήμερα δανείζεται περισσότερα και με υψηλότερους τόκους, για να πληρώσει τα χρωστούμενα των προηγούμενων χρόνων.
Φταίει η διεθνής κρίση, λοιπόν. Φταίνε λάθη και παραλείψεις και της δικής μας διακυβέρνησης. Φταίει κυρίως η σημερινή κυβερνητική απραξία, η έλλειψη σχεδίου, η διάψευση προσδοκιών που καλλιέργησε το ΠΑΣΟΚ, η αθέτηση των υποσχέσεων που έδωσε προεκλογικά. Αλλά και η αβουλία, η αναβλητικότητα και η σύγχυση που επέδειξε μετεκλογικά.
Φταίνε όλα αυτά, αλλά, το βαθύτερο αίτιο των σημερινών αδιεξόδων, είναι ότι έφτασε στα όριά του αυτό που ονομάστηκε «Μεταπολίτευση»:


* Ένα μοντέλο ανάπτυξης, το οποίο στηρίχθηκε σε αναδιανομή δανεικών, Δανειζόμαστε συνεχώς από τα παιδιά μας. Κι όταν ξέσπασε η διεθνής κρίση, αυτό το μοντέλο του συνεχούς δανεισμού χρεοκόπησε.
* Αντίστοιχα χρεοκόπησε κι ένα μοντέλο πολιτικής διαχείρισης που αναδιένεμε συνεχώς πελατειακές σχέσεις του κράτους με την κοινωνία και των κομμάτων με το κράτος.
Και τελικά, το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης βρέθηκε, ανήμπορο να ικανοποιήσει τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει, ανήμπορο να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, ανήμπορο να αλλάξει πορεία, να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους πολίτες.
* Χρεοκόπησε, ακόμα κι ένα σύστημα αξιών, που υποβίβαζε τον πολίτη σε απλό καταναλωτή. Υποβίβαζε τους νέους σε «απασχολήσιμους». Το περιβάλλον σε αντικείμενο κερδοσκοπίας. Την Παιδεία σε ρηχή εκπαίδευση. Την ψυχαγωγία σε φτηνή διασκέδαση. Την πνευματικότητα σε «εξυπνακισμό». Τη δημιουργία πλούτου σε νεοπλουτίστικη επίδειξη. Την εργασία σε αγγαρεία. Και την επιχειρηματικότητα σε κερδοσκοπία.
Είναι το ίδιο ακριβώς σύστημα που μετέτρεψε τη θηλυκότητα σε «εμπόρευμα» και τη μητρότητα σε «πάρεργο».
Αυτή τη χρεοκοπία στο πεδίο των ιδεών τη βιώνουν όλοι οι πολίτες. Τη βιώνουν, όμως, περισσότερο οι γυναίκες.
Γιατί αυτές ζουν καθημερινά τα μεγάλα διλήμματα ανάμεσα στο ρόλο της μάνας και στις υποχρεώσεις της σταδιοδρομίας. Αυτές ζουν καθημερινά τα μεγάλα διλήμματα που δημιουργούν τα νέα αισθητικά και καταναλωτικά πρότυπα. Αυτές βλέπουν τις μεγάλες δυνατότητές τους να ξοδεύονται, να χάνονται, να μένουν αναξιοποίητες - και τις ανάγκες τους να πολλαπλασιάζονται συνεχώς.
Όλοι δοκιμάζονται από την κρίση αξιών που βιώνουμε σήμερα.
Περισσότερο, όμως, δοκιμάζονται οι γυναίκες.
Φίλες και φίλοι.
Το σύστημα αυτό που σήμερα καταρρέει δεν το δημιούργησε η Νέα Δημοκρατία. Δημιουργήθηκε κατά τη μακροχρόνια διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ.
-- Η διόγκωση του δημόσιου χρέους είναι έργο του ΠΑΣΟΚ. Το 1981 η Ελλάδα ήταν η λιγότερο χρεωμένη χώρα της Ευρώπης. Μετά την πρώτη οκταετία διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το χρέος της είχε υπέρ-διπλασιαστεί ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος!.
-- Η διόγκωση του δημόσιου τομέα συντελέστηκε, επί ΠΑΣΟΚ. Και σήμερα το ελληνικό δημόσιο απασχολεί πενταπλάσιους από ό,τι αναλογικά τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
-- Η πτώχευση των Ταμείων έγινε επί ΠΑΣΟΚ. Η χρεοκοπία της Εκπαίδευσης. Η άλωση των Πανεπιστημίων από έξω-πανεπιστημιακούς…
Η ευθύνη η δική μας - η μεγάλη δική μας ευθύνη - είναι πως όταν μας δόθηκε η ευκαιρία, ως κυβέρνηση, να αλλάξουμε την κατάσταση, δεν το κάναμε. Ή, ακριβέστερα, το προσπαθήσαμε μάλλον άτολμα.
Αλλά κι όταν το προσπαθήσαμε, είχαμε το ΠΑΣΟΚ απέναντί μας.
Άλλες φορές καταφέραμε να ξεπεράσουμε τις λυσσαλέες αντιδράσεις του. Αλλά αυτές ήταν οι λιγότερες φορές…
Κάποιες άλλες φορές μετριάσαμε τις μεταρρυθμίσεις μας, για να μην πυροδοτήσουμε έκρηξη. Την οποία πυροδοτούσε το ΠΑΣΟΚ, έτσι κι αλλιώς.
Και κάποιες φορές διστάσαμε και κάναμε πίσω…
Εμείς λοιπόν, φταίμε γιατί διστάσαμε. Κάποιοι δικοί μας, ίσως συμβιβάστηκαν με ένα σύστημα που εκλέχθηκαν για να το αλλάξουν…
Τώρα κλείνει ένας κύκλος. Το ΠΑΣΟΚ τον δημιούργησε. Και στα χέρια του τελειώνει.
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αρχίσει τον επόμενο κύκλο. Υπερασπίζεται το καθεστώς που το ίδιο δημιούργησε. Δεν μπορεί να το αλλάξει.
Εμείς, ως νέα Νέα Δημοκρατία, ως δύναμη μιας Παράταξης που αναγνώρισε πως εισερχόμαστε στη Νέα Μεταπολίτευση, εμείς μπορούμε να ξεκινήσουμε τον επόμενο κύκλο. Εμείς μπορούμε να αλλάξουμε και το οικονομικό μοντέλο και το σύστημα διακυβέρνησης που σήμερα χρεοκόπησαν.
Φίλες και φίλοι,
Πριν λίγους μήνες το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές μοιράζοντας υποσχέσεις σε όλους και κραυγάζοντας «λεφτά υπάρχουν», με σκοπό να διασώσει το σύστημα του θεσμοθετημένου λαϊκισμού.
Μόλις σχημάτισε κυβέρνηση, προσπάθησε για μια τελευταία φορά να διασώσει το σύστημά του. Και σήμερα αναγκάζεται να πάρει μέτρα πολύ πιο σκληρά απ’ ό,τι θα μπορούσε να πάρει τότε. Και καταστροφικά για τις αντοχές της Οικονομίας. Αλλά και για την κοινωνική συνοχή.
Διαφωνούμε με αυτά τα μέτρα. Έγκαιρα ζητήσαμε από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα διαφορετικά από κάθε άποψη. Δεν μας άκουσε.
Το ΠΑΣΟΚ γνώριζε την κατάσταση της χώρας όταν, προεκλογικά, υποσχόταν στους πάντες τα πάντα.
Το είχαν ενημερώσει και ο τότε αρμόδιος Κοινοτικός Επίτροπος Αλμούνια, και ο Διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας.
Κι ύστερα, τι ακριβώς υποστηρίζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ;
Ότι αν το έλλειμμα δεν ήταν τόσο υψηλό και βρισκόταν γύρω στο 7%, ας πούμε, θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του;
Μα και μικρότερο να ήταν το έλλειμμα, αν το ΠΑΣΟΚ έκανε πράξη όσα υποσχέθηκε προεκλογικά, θα το έφτανε σε διψήφιο νούμερο, έτσι κι αλλιώς…
Σε κάθε περίπτωση το ΠΑΣΟΚ έδειξε αλληλεγγύη στο δικό του κομματικό σύστημα, όχι στην Ελλάδα.
Κι όταν υπέστη τις επιθέσεις των κερδοσκόπων στις αγορές πανικοβλήθηκε κι έχασε πολύτιμο χρόνο.
Και παρέλυσαν τα πάντα, ανέβηκαν τα spreads , η Ελλάδα δανείστηκε πολύ ακριβότερα απ’ ό,τι ως πολύ πρόσφατα, κι ύστερα αναγκάστηκε να συμβιβαστεί στα πιο επαχθή μέτρα που έχουν επιβληθεί ποτέ σε χώρα-μέλος του ευρώ.
Μέτρα που βυθίζουν την Οικονομία σε ύφεση. Και που ούτε μειώνουν τελικά τα ελλείμματα.
Αλλά αντίθετα τραυματίζουν βαριά την Οικονομία, πληγώνουν σοβαρά την Κοινωνία, τον απλό άνθρωπο, τον αδύνατο πολίτη, τη μεσαία τάξη και βυθίζουν στο σκοτάδι τα όνειρα των νέων παιδιών.
Αυτά τα μέτρα είναι πολύ πέρα από τις αντοχές της Κοινωνίας.
Διαφωνούμε λοιπόν, όχι μόνο με τα περισσότερα από τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν πριν λίγες μέρες. Διαφωνούμε και με το συνολικό μίγμα πολιτικής που ακολουθείται.
-- Είναι απαραίτητο οι περικοπές να αφορούν τη σπατάλη που γίνεται στο Δημόσιο, όχι τις ζωτικές ανάγκες της Οικονομίας και της Κοινωνίας.
-- Είναι απαραίτητο, ακόμα – ίσως είναι πιο απαραίτητο απ’ ο,τιδήποτε άλλο – να συμπληρωθούν τα μέτρα για το έλλειμμα με μέτρα-ανάσες για τόνωση της αγοράς.
Χωρίς τέτοια μέτρα-ανάσες δεν θα έχουν απόδοση ούτε και τα μέτρα περιστολής του ελλείμματος. Γιατί θα δημιουργηθεί μεγαλύτερη ύφεση, θα υποχωρήσουν τα δημόσια έσοδα, θα αυξηθούν οι δαπάνες. Και τα ελλείμματα θα παραμένουν υψηλά παρά τις θυσίες του Ελληνικού λαού.
Χρειαζόμαστε μέτρα τόνωσης, για να διατηρηθεί ζωντανή η Οικονομία, για να έχουν απόδοση τα υπόλοιπα μέτρα, για να πιάσουν τόπο οι θυσίες...
Χωρίς μέτρα τόνωσης, βουλιάζουν την Οικονομία δεν τη διασώζουν!
Εδώ και δύο μήνες, κάθε μέρα μιλάω για μέτρα ανάσες, για μέτρα τόνωσης, με σχεδόν μηδενικό, μάλιστα, κόστος για το κράτος.
Δεν τα παίρνουν και εγκληματούν.
Χωρίς τέτοια μέτρα η Οικονομία θα σπάσει, η αγορά θα κλατάρει και δεν υπάρχει μικρομεσαία επιχείρηση να αντέξει αυτήν την τόσο βαθιά επερχόμενη ύφεση.
Η κατάσταση είναι οριακή.
Κι όσο περισσότερο προσπαθούν να κόψουν το έλλειμμα, τόσο περισσότερο χρειάζονται μέτρα τόνωσης, που δεν τα παίρνουν!
Πράγματι, η κατάσταση είναι οριακή.
Και δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει η κυβέρνηση τώρα, ότι χρειάζονται μέτρα τόνωσης. Όπως δεν καταλάβαινε πριν τέσσερις μήνες, ότι έπρεπε να πάρει μέτρα για το έλλειμμα…
Η Νέα Δημοκρατία προβάλλει μίγμα πολιτικής που διασώζει την οικονομία, αλλάζει το μοντέλο και εξυγιαίνει τα δημόσια οικονομικά.
Μπορεί να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία, να αλλάξει υπόδειγμα και να μπει ο τόπος σε τροχιά άνθισης, προκοπής και ευημερίας.
Μπορεί η Ελλάδα να αποφύγει την πτώχευση!
Έχει μεγάλους αδρανείς πόρους και τεράστιο απόθεμα αναξιοποίητων ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων. Χρειαζόμαστε, όμως, άλλο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης και άλλο μοντέλο δημοκρατίας.
Το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε ψευδαισθήσεις και τώρα πυροδοτεί την οργή.
Εμείς αναδεικνύουμε την Ελπίδα μέσα από την κρίση, ώστε η οργή να μετατραπεί σε δύναμη αλλαγής.
Φίλες και φίλοι,
Μέσα σε πέντε μήνες η σημερινή κυβέρνηση εισήγαγε με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος», δηλαδή σχεδόν χωρίς καμιά συζήτηση στη Βουλή, τέσσερα Νομοσχέδια για να αλώσει τα πάντα!
Είναι επικίνδυνο αυτό το παιγνίδι με τους θεσμούς. Κι είναι επικίνδυνη νοοτροπία να θεωρεί η Κυβέρνηση τη Βουλή ως «αναγκαίο κακό»!
Σήμερα εισάγει ένα ακόμα Νομοσχέδιο, με το οποίο καταργεί όλους τους Γενικούς Διευθυντές στη Δημόσια Διοίκηση!
Μαζί με τις «εκκαθαρίσεις» που έγιναν τελευταία στο στράτευμα, οι δύο αυτές κινήσεις – άλωση της Διοίκησης και άλωση του στρατεύματος – δίνουν εικόνα «προγραφών» του ΠΑΣΟΚ.
Δίνουν την εικόνα του «βαθέως ΠΑΣΟΚ», που δεν μπορεί να αλλάξει.
Είναι, όμως, το πραγματικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ…
Είδαμε ακόμα τα τελευταία εικοσιτετράωρα τον Πρωθυπουργό να επισκέπτεται τις ξένες πρωτεύουσες και να συναντάται με ξένους ηγέτες.
Επιτρέψτε μου από το βήμα αυτό τρείς παρατηρήσεις:
-- Όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός βρίσκεται στο εξωτερικό και διαπραγματεύεται για την Ελλάδα είμαστε όλοι στο πλευρό του. Βεβαίως, με την αυτονόητη προϋπόθεση, ότι κι εκείνος υπερασπίζεται τις «κόκκινες γραμμές» στα εθνικά θέματα, για τις οποίες έχουμε όλοι συμφωνήσει.
-- Επίσης, θυμίζουμε ότι το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η Νέα Δημοκρατία, είχε βοηθήσει αυτή τη διαπραγμάτευση στην Ευρώπη:
Πριν λίγες μέρες επισκέφθηκα τις Βρυξέλλες, είχα συνομιλία με τον Πρόεδρο της Κομισιόν, τον κ. Μπαρόζο, του ξεκαθάρισα ότι χρειαζόμαστε «Ευρωπαϊκή λύση». Τον προειδοποίησα να αποφευχθεί προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Βρήκα θετική ανταπόκριση από την πλευρά του. Και χαίρομαι που και ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί διακήρυξε χθες το βράδυ, αυτό ακριβώς: Ότι δεν μπορεί η Ευρωζώνη να αφήσει χωρίς κάθε είδους στήριξη, ένα μέλος της που δοκιμάζεται…
Εδώ στην Ελλάδα έχουμε μεγάλες διαφορές μεταξύ μας. Αλλά όταν βρισκόμαστε στο εξωτερικό υποστηρίζαμε όλοι το καλό της χώρας. Αυτό το θεωρώ αυτονόητο…
-- Και βέβαια, όταν με το καλό επιστρέψει ο κ. Παπανδρέου, μετά τις διεθνείς συναντήσεις του με Ομπάμα και Σαρκοζύ, ελπίζουμε να συναντηθεί επειγόντως και με τους Σκανδαλίδη και Παπουτσή! Για να μάθουμε επιτέλους, τι ακριβώς σκέφτεται το ΠΑΣΟΚ…
Φίλες και φίλοι,
Κάποιοι διακηρύσσουν ότι η Οικογένεια είναι πλέον αναχρονισμός.
Εμείς διαφωνούμε. Η κοινωνία εξελίσσεται. Μαζί της εξελίσσεται και ο θεσμός της Οικογένειας.
Εξελίσσεται! Δεν καταργείται. Ούτε «μαραζώνει»…
Δεν είναι «συντηρητισμός» η Οικογένεια! Κι όσοι αμφιβάλλουν ας ρωτήσουν τους καλύτερους εκπροσώπους του αύριο, ας ρωτήσουν τα παιδιά, αν επιθυμούν μια υγιή οικογένεια…
Δεν υπάρχει τίποτε που να τους προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια από την ισορροπημένη οικογενειακή ζωή. Δεν υπάρχει καλύτερο περιβάλλον για να μεγαλώσουν τα παιδιά…
Ξέρουμε, βέβαια, ότι στις μέρες μας οι σχέσεις είναι δύσκολες. Οι οικογένειες συχνά αποτυγχάνουν. Αλλά παραμένει η ανάγκη και το πρότυπο…
Η οικογένεια παραμένει πυρήνας κοινωνικότητας. Και κίνητρο για νέα ευκαιρία, για δημιουργία νέων σχέσεων και νέων οικογενειών.
Που την έχουν ανάγκη τα παιδιά, πάνω απ’ όλους…
Θέλουμε να επαναφέρουμε την Οικογένεια στο επίκεντρο της κοινωνικής ζωής. Και στην κορυφή της κοινωνικής ατζέντας.
Οραματιζόμαστε, λοιπόν, την κοινωνία του αύριο, και την οικογένεια του αύριο. Η οποία δεν θα είναι ίδια, ασφαλώς, με την οικογένεια του χθες. Αλλά θα εξακολουθεί να είναι εστία αγάπης, στοργής, αλληλεγγύης, θαλπωρής, κίνητρο δημιουργικότητας για τα ενήλικα μέλη της και πηγή ψυχολογικής ασφάλειας για όλους.
Και η γυναίκα θα έχει κεντρικό ρόλο στην οικογένεια.
Θέλουμε τη γυναίκα να συμμετέχει στην Οικονομία, στην Πολιτική και στην κοινωνία.
Θέλουμε να τη βοηθήσουμε να παίξει ισότιμο ρόλο στην κοινωνία και πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικογένεια.
Με τον άνδρα συμπαραστάτη της, όχι ανταγωνιστή της.
Αληθινό σύντροφο, όχι «δυνάστη» της. Ούτε «αντίπαλό» της…
Αυτό είναι κεντρικό σημείο της κοινωνίας που οραματιζόμαστε.
Αγωνίστριες της Νέας Δημοκρατίας,
Υιοθετήσαμε το αίτημα σας για τη δημιουργία υπουργείου Οικογένειας.
Κάποιοι μας απάντησαν ότι η ιδέα αυτή είναι «ξεπερασμένη», «αναχρονιστική», «ακροδεξιά»!
Τι άλλο θα ακούσουμε ακόμα;
Δεν γνωρίζουν, όπως φαίνεται, ότι πολλές σύγχρονες δημοκρατικές χώρες έχουν υπουργεία Οικογένειας.
Είναι «αναχρονιστικές» ή «ακροδεξιές» κοινωνίες ο Καναδάς, το Λουξεμβούργο ή η Γερμανία, για να αναφέρω μόνο κάποιες που έχουν τέτοιο υπουργείο;
Τι κάνει ένα υπουργείο Οικογένειας σε μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα;
Υιοθετεί πολιτικές και προωθεί ρυθμίσεις που έχουν στόχο να στηρίζουν την οικογένεια. Ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να κάνουν οικογένεια, στηρίζουν τη γυναίκα μέσα κι έξω από την οικογένεια, στηρίζουν τη μητρότητα, στηρίζουν την πατρότητα, στηρίζουν την ισότητα των δύο φύλλων, στηρίζουν τη γονεϊκή ευθύνη.
Τι άλλο θα ακούσουμε, από κάποιους ψευτο-προοδευτικούς, που εκτός του ότι δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή Πρόοδο, δεν είναι καν ενημερωμένοι τι γίνεται σήμερα στον κόσμο…
Μόνον ανατριχιάζουν κάθε φορά που ακούν τη λέξη Οικογένεια…
Για άλλη μια φορά προσπαθούν να ενοχοποιήσουν ό,τι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν.
Εμείς δεν πτοούμαστε από τέτοιες επιθέσεις ιδεολογικής τρομοκρατίας.
Αν θέλουν να τα συζητήσουμε δημόσια, εδώ είμαστε.
Αν επιμένουν σε τέτοιες επιθέσεις, θα διαπιστώσουν, πολύ σύντομα, ότι δεν πρόκειται ούτε να μας φιμώσουν ούτε να μας σταματήσουν…
Αγωνίστριες της Νέας Δημοκρατίας,
Η πορεία που άρχισε είναι δύσκολη. Και θα αποδειχθεί κρίσιμη. Με τη βοήθειά σας, θα αποδειχθεί και νικηφόρα.
Σας χρειαζόμαστε με όλο και μεγαλύτερη επιρροή στη διαμόρφωση της πολιτικής μας.
Χρειαζόμαστε τη ματιά σας, την ιδιαίτερη οπτική σας, τη συμμετοχή σας, την κριτική και το δυναμισμό σας.
Αλλά πάνω απ’ όλα, σας χρειαζόμαστε στην πρώτη γραμμή.
Και με κεντρικό ρόλο στα όργανα.
Αυτό δεν είναι απλώς επιλογή δική μου.
Είναι ανάγκη για το κόμμα μας.
Είναι ζωτική ανάγκη για την κοινωνία.
Και μην ξεχνάτε: γένους θηλυκού είναι και η Ελπίδα!
Ό,τι γεννάει, ό,τι μας κρατάει όρθιους κι ό,τι μας κάνει καλύτερους είναι γένους θηλυκού.
Εμείς είμαστε η δημοκρατική Ελπίδα αυτού του τόπου.
Δεν κάνουμε πίσω, δεν πτοούμαστε, δεν υποκύπτουμε σε πειρασμούς λαϊκισμού, μένουμε όρθιοι κι ακτινοβολούμε το μήνυμά μας.
Εμείς, η Νέα Δημοκρατία, δίνουμε Ελπίδα σε όλη την κοινωνία.
Αλλά από κάπου πρέπει να παίρνουμε Ελπίδα κι εμείς.
Από τις Ιδέες μας αντλούμε κουράγιο.
Από τα οράματά μας αντλούμε κουράγιο.
Αλλά πάνω απ’ όλα από σας αντλούμε κουράγιο.
Γιατί εσείς - οι γυναίκες της Νέας Δημοκρατίας - όπως και η νεολαία μας, είστε η μεγάλη μας Ελπίδα!
Όλοι μαζί θα κατακτήσουμε τη Νίκη.
Και η Νίκη είναι γένους θηλυκού.
Μια Νίκη, όχι για να πάρουμε την Εξουσία, αλλά για να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Μια Νίκη όχι για την παράταξή μας μόνο.
Μια Νίκη για ολόκληρη την Ελλάδα!
Σας ευχαριστώ πολύ.