Αυτό είναι ένα από τα βασικά συμπεράσματα έρευνας δυο επιστημόνων του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Πρόκειται για τους Κωνσταντίνο Κίττα, καθηγητή του Τμήματος Γεωπονίας, Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Διευθυντή του Ινστιτούτου Τεχνολογίας και Διαχείρισης Αγροοικοσυστημάτων του Κέντρου Έρευνας Τεχνολογίας και Ανάπτυξης Θεσσαλίας (ΚΕΤΕΑΘ) και Θωμά Μπαρτζάνα, Εντεταλμένο Ερευνητή του ΚΕΤΕΑΘ.
Ο κτιριακός τομέας, στην Ελλάδα, είναι από τους πιο ενεργοβόρους, ευθύνεται για το 45% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας με συνεχώς αυξητική τάση, γεγονός που έχει άμεση επίπτωση, στην αύξηση της θερμοκρασίας των πόλεων, στις εκπομπές CO2 και άλλων αερίων στην ατμόσφαιρα, στη ρύπανση του περιβάλλοντος και στην ένταση του φαινόμενου του θερμοκηπίου.
Στα αστικά κέντρα, το φαινόμενο των λεγόμενων "θερμικών νησίδων", που δημιουργούνται από το συνδυασμό υψηλών θερμοκρασιών και ατμοσφαιρικής ρύπανσης είναι ιδιαίτερο έντονο, τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες, με σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών και στην κατανάλωση ενέργειας για μείωση των υψηλών θερμοκρασιών.
Η εύρεση ενός νέου τρόπου οικοδόμησης των κατοικιών περισσότερο υγιούς και φιλικότερου προς το περιβάλλον οδήγησε- σημειώνουν οι δύο ερευνητές- στη βιοκλιματική αρχιτεκτονική με τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τεχνικών εξοικονόμησης ενέργειας.
Ο ενεργειακός σχεδιασμός έχει σκοπό τη μείωση της καταναλισκόμενης ενέργειας, των αντίστοιχων ρύπων αλλά και του φορτίου αιχμής για θέρμανση, ψύξη και φωτισμό των κτιρίων, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα θερμική και οπτική άνεση μέσα στους χώρους.
Τα τελευταία χρόνια, σημαντική εφαρμογή βρίσκει η ενσωμάτωση πράσινου (φυτικής επιφάνειας) σε δομικά στοιχεία (οροφή, τοίχους) του κτιρίου. Οι οροφές των κτιρίων είναι οι πιο εκτεθειμένες επιφάνειες σε μια πόλη, ειδικά κατά τη θερινή περίοδο.
Ειδικότερα, επισημαίνουν οι δύο ερευνητές, ως φυτεμένο δώμα, πράσινη στέγη ή ταρατσόκηπος, μπορεί να χαρακτηριστεί κάθε κήπος (φυτική επιφάνεια), μεταξύ του οποίου και του εδάφους υπάρχει ένα κτήριο ή μια δομική κατασκευή.
Οι πράσινες στέγες προσφέρουν αισθητικά, οικολογικά και λειτουργικά πλεονεκτήματα και αποτελούν μια σύγχρονη εφαρμογή περιβαλλοντικού σχεδιασμού με σημαντικά τεχνοοικονομικά οφέλη όπως, μείωση των ενεργειακών απωλειών του κτιρίου (έως 30%), μείωση της ρύπανσης της ατμόσφαιρας και της σκόνης, μείωση της απορροής των υδάτων (έως και 90%), μείωση της ηχορύπανσης - βελτίωση ηχομόνωσης του κτιρίου (3dB), βελτίωση του μικροκλίματος των αστικών περιοχών (30%), βελτίωση της θερμομόνωσης του κτιρίου (20%), αύξηση της αναμενόμενης διάρκειας ζωής της κατασκευής και δημιουργία φυσικού περιβάλλοντος για φυτά και ζώα, αύξηση βιοποικιλότητας.
Πιο αναλυτικά, υποστηρίζουν οι ερευνητές, η κατανάλωση ρεύματος για ψύξη και θέρμανση σε ένα διαμέρισμα που βρίσκεται κάτω από μια πράσινη ταράτσα μειώνεται έως 30% τους καλοκαιρινούς μήνες και έως 10% τους χειμερινούς. Για ένα πενταόροφο κτίριο, η συνολική εξοικονόμηση ανέρχεται σε 5% έως 10%, ενώ εντυπωσιακή είναι η διαπίστωση ότι με τη φύτευση του συνόλου των ταρατσών της Αθήνας θα εξοικονομούνταν περίπου 600 MW ημερήσιας κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, όσο δηλαδή η δυναμικότητα του σταθμού στο Λαύριο.
Τα φυτά, με την ανακλαστική τους ικανότητα και με τη διαδικασία της εξάτμισης και της διαπνοής, απορροφούν μεγάλες ποσότητες ηλιακής ακτινοβολίας, αποτρέποντας την ανάπτυξη υψηλών θερμοκρασιών στο αστικό περιβάλλον και συμβάλλοντας σημαντικά στη μείωση του φαινομένου της "αστικής θερμικής νησίδας".
Ακόμη, εμπλουτίζουν την ατμόσφαιρα με οξυγόνο και την αποδεσμεύουν από το διοξείδιο του άνθρακα με τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης.
Σε σχετική έρευνα στη Βρετανία διαπιστώθηκε πως 10% περίπου αύξηση της δεντροκάλυψης σε αστική περιοχή στη χώρα, μπορεί να μειώσει τη συγκέντρωση των ΡΜ10 (σ.σ. σωματίδια διαμέτρου έως 10μm) στην ατμόσφαιρα κατά 10%, ενώ υποθετική αύξηση 54% θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση κατά 26%.
Αντίστοιχα αποτελέσματα υπάρχουν και σε έρευνες στον ελληνικό χώρο, σε σχολεία και δημόσια κτίρια, καταλήγουν οι δύο επιστήμονες του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Τα συστήματα αυτά φύτευσης, που έχουν αναπτυχθεί ανάλογα με την χρήση και το πάχος υποστρώματος, την αντοχή και τη στατική επάρκεια ενός κτιρίου, μπορούν να διαχωριστούν σε τρεις τύπους πράσινης στέγης.
Ο ένας είναι ο εκτατικός τύπος, ο οποίος αποτελείται από πολυεπίπεδη διαστρωμάτωση υλικών, με ελαφρύ υπόστρωμα ανάπτυξης φυτών (πάχους 8-15 cm) και για φυτική κάλυψη χρησιμοποιούνται φυτά χαμηλής βλάστησης.
Ο δεύτερος είναι ο ημιεντατικός, που αποτελείται από ελαφρύ υπόστρωμα ανάπτυξης φυτών (πάχους 10-25 cm), ενώ για φυτική κάλυψη χρησιμοποιούνται φυτά χαμηλής βλάστησης φυτά εδαφοκάλυψης, χλοοτάπητας και μικροί θάμνοι.
Τέλος, υπάρχει και ο εντατικός τύπος, ο οποίος συνίσταται στη δημιουργία ενός "κήπου" σε υπόστρωμα πάχους 12-100 cm και για τη φυτική κάλυψη χρησιμοποιείται ποικιλία φυτών, δένδρων και θάμνων.
Κείμενο: Α. Ζώης
ΠΗΓΗ:ΑΠΕ-ΜΠΕ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.