Η επιβάρυνση του περιβάλλοντος (και η υποτίμηση της νοημοσύνης μας)

Quantcast
Νέφος ΡύπανσηΜε όποιον και να συζητήσεις για το περιβάλλον σήμερα, σίγουρα θα εκφράσει την  ανησυχία του για την κατάσταση και θα συμφωνήσει για την ανάγκη μέτρων προστασίας, ……..στά λόγια τουλάχιστον.
Ενέργειες με τον τίτλο  ”προστασία του Περιβάλλοντος” κερδίζουν σχεδόν αυτόματα την συμπάθεια του κοινού και έχουν ευνοϊκή υποδοχή στα ΜΜΕ και εύκολα οι περισσότεροι ξεχνάνε ότι  όλα τα πράγματα έχουν πολλές όψεις και μέσα σε μιά κοινωνία όλες οι ενέργειες έχουν παράλληλες  επιπτώσεις  και σε  άλλους τομείς.
Πρόσφατα είχαμε  δύο τέτοιες ενέργειες που  υποτίθεται ότι είχαν περιβαλλοντικά κριτήρια  αλλά με πολύ σημαντικές  παράλληλες επιπτώσεις στην οδική ασφάλεια που συζητάμε και μας ενδιαφέρει εδώ.
Η μία είναι η ματαίωση της απόσυρσης των παλαιών αυτοκινήτων, ένα μέτρο κυρίως περιβαλλοντικής προστασίας, που είχε όμως καλές επιπτώσεις στην οδική ασφάλεια και η άλλη είναι η αναβολή της κατασκευής των νέων αυτοκινητοδρόμων στην Αττική, ένα θέμα βασικά οδικής ασφάλειας, που έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Δεν χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση για να γίνει κατανοητό ότι, τα νεότερα αυτοκίνητα που ενσωματώνουν νέα  τεχνολογία παθητικής και ενεργητικής προστασίας (ABS,ESP,αερόσακοι κλπ), είναι ασφαλέστερα  και είναι μετρημένο πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι οι κλειστοί αυτοκινητόδρομοι είναι δεκάδες φορές ασφαλέστεροι από το δημοτικό και επαρχιακό οδικό δίκτυο. Οι αποφάσεις για την αναβολή και των δύο αυτών μέτρων, είναι σαφώς αντίθετες με την οδική ασφάλεια.
Επίσημα,  μας ανακοινώθηκε ότι, η απόσυρση δεν ήταν αρκετά οικολογική, τά πράσινα τέλη δεν ήταν αρκετά πράσινα, ότι υπήρχε καλύτερη πρόταση για τον πράσινο δακτύλιο   και ότι οι αυτοκινητόδρομοι επιβάρυναν το περιβάλλον και θα μελετηθούν  από την αρχή.

Επίσης, ότι …… δεν υπήρχαν χρήματα.
περιβάλλον ρύπανσηΌσον αφορά την μη απόσυρση των παλαιών αυτοκινήτων, δέν υπάρχει κανείς με το μυαλό στο θέση του  που να πιστεύει αληθινά ότι το μέτρο δεν θα βοηθούσε την ατμοσφαιρική ρύπανση, τουλάχιστον στίς μεγάλες πόλεις, άσε που είναι τρελό και εντελώς αντιφατικό,  να επιλέγεις  (πολύ σωστά) την προώθηση των πανάκριβων υβριδικών για τα 60,000 κρατικά οχήματα και να διερωτάσαι (οικολογικά)  για την σκοπιμότητα της αντικατάστασης 500,000-600,0000 παλαιών 15ετίας. Ακόμα χειρότερα,  η αύξηση των τελών κυκλοφορίας χωρίς κανένα οικολογικό αντίκρισμα, δυσφήμησε την όλη υπόθεση σαν μιά απλή προσπάθεια συλλογής φόρων.
Όσον αφορά τους αυτοκινητόδρομους τώρα, είναι επίσης αντιφατικό και τουλάχιστον περίεργο, να περιμένεις να μην επιβαρύνει το περιβάλλον ένα μεγάλο τεχνικό έργο.  Δεν γίνεται να κατασκευάσεις γραμμές τραίνου ή δρόμο για αυτοκίνητα,  χωρίς να σκάψεις το έδαφος, να τρυπήσεις τα βουνά και να γεφυρώσεις τα ποτάμια. Το θέμα δεν είναι εάν θα επιβαρύνεις το περιβάλλον, αλλά πόσο θα το επιβαρύνεις. Υπάρχουν και στην χώρα μας διαδικασίες και κανονισμοί που, παρά όλες τίς πιθανές ατέλειές και αδυναμίες τους, αντιμετωπίζουν το θέμα  της προστασίας του περιβάλλοντος. Περισσότερο ή λιγότερο καλά, αλλά το αντιμετωπίζουν. Έτσι και αλλιώς  η συζήτηση για το τί είναι επιβάρυνση και πόση από αυτή είναι αποδεκτή, είναι απέραντη και η επιστημονική (αντικειμενική) τεκμηρίωση της είναι ακόμη στα σπάργανα.
ΜαντρίΔωδώνηΜοιάζει εντελώς παράλογο να σταματάς μιά πολύ προχωρημένη διαδικασία και να την ξεκινάς από την αρχή,  έτσι θα υπάρξει μεγάλη καθυστέρηση, γιατί, μόνο και μόνο η διαδικασία έγκρισης  μιάς μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, (που για τόσο μεγάλο έργο εξ ορισμού θα έχει συζητήσιμα κριτήρια), μέσα από τα διάφορα αλληλοσυγκρουόμενα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, είναι εξαιρετικά δύσκολή και μακροχρόνια υπόθεση. Και μετά υπολόγισε και τίς καθυστερήσεις για τίς απαλλοτριώσεις  σε μιά χώρα που κανείς ιδιοκτήτης δεν δίνει το οικόπεδό του για να περάσει ο δρόμος  και όταν λέω κανείς, εννοώ  δεν δίνει ούτε ο τσοπάνης  το μαντρί του στην Δωδώνη. Ξεχνάνε ίσως ότι και η απραξία  έχει και αυτή σημαντικές επιπτώσεις  (π.χ. οδικά ατυχήματα, κατανάλωση καυσίμου κλπ) και φυσικά καί στο περιβάλλον.
Βέβαια, αυτό που σίγουρα καταλάβαμε όλοι μας ήταν, πώς λεφτά δεν υπάρχουν, ούτε τα πολλά για την απόσυρση, ούτε τα λιγότερα για τους αυτοκινητόδρομους.  Και όπως συμβαίνει από αρχαιοτάτων χρόνων “… δει δει χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι…”.
Εκτός όμως από την ταπεινωτική συνειδητοποίηση ότι, και η οδική ασφάλειά και η οικολογία θέλουν οικονομική ευμάρεια, που σαν χώρα δεν έχουμε, εξ’ ίσου ενοχλητική είναι η προσπάθεια συγκάλυψης της οικονομικής μας αδυναμίας με την χρησιμοποίηση της ”προστασίας του περιβάλλοντος” ως δικαιολογίας. Με αυτόν τον τρόπο δυσφημείται και συσκοτίζεται ακόμη περισσότερο, ένα θέμα ήδη εξαιρετικά πολύπλοκο και αμφιλεγόμενο και μάλιστα χωρίς λόγο. Και η συσκότιση είναι ότι το χειρότερο για τους πολίτες.

Πηγή: SafeDriver.gr, http://safedrivergr.wordpress.com/


Σχόλια