Drones με οπτική ίνα: Μόνο radar doppler και hard kill τα εντοπίζουν και τα σταματούν

Μπάμπης Παπασπύρος

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει μετατραπεί σε εργαστήριο για νέες τεχνολογίες μάχης, και τα FPV drones (First-Person View) με οπτική ίνα αποτελούν μία από τις πιο ανησυχητικές απειλές. Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά drones που χρησιμοποιούν ασύρματη σύνδεση (Radio Frequency – RF) και μπορούν να εντοπιστούν ή να παρεμβληθούν μέσω συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου (EW), τα FPV drones με οπτική ίνα διαφεύγουν από τα συμβατικά radar, δεν επηρεάζονται από παρεμβολές και έχουν την ικανότητα να διαπερνούν άμυνες με καταστροφική ακρίβεια.

Η εμπειρία από την Ουκρανία δείχνει ότι αυτά τα drones μπορούν να εκτελέσουν επιθέσεις μεγάλης ακρίβειας με χαμηλό κόστος, υψηλή ταχύτητα και με ελάχιστα περιθώρια αντίδρασης για τον αμυνόμενο. Η οπτική ίνα τους επιτρέπει να διατηρούν σταθερό και ποιοτικό σήμα με τον χειριστή, ακόμη και σε περιβάλλον έντονου ηλεκτρονικού πολέμου, παρακάμπτοντας τις κλασικές μεθόδους αποτροπής

Το πρόβλημα είναι διπλό: πρώτον, τα FPV drones με οπτική ίνα είναι πρακτικά «αόρατα» για τις τυπικές μεθόδους εντοπισμού, όπως τα κοινά radar ή οι RF ανιχνευτές. Δεύτερον, η αντιμετώπισή τους με παρεμβολές (jamming) ή άλλα μέτρα ηλεκτρονικού πολέμου δεν είναι αποτελεσματική. Συνεπώς, η ανάγκη για φυσική εξουδετέρωση (κινητικά μέσα) μετατρέπεται από «ύστατη λύση» σε τη μόνη ρεαλιστική επιλογή.

Η λύση ξεκινά με τον εντοπισμό. Τα doppler radar, όπως ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ , που μπορούν να αναγνωρίσουν μικρές, χαμηλής ταχύτητας κινήσεις στον αέρα με βάση την υπογραφή του στόχου (micro-doppler signatures), αποτελούν την κύρια τεχνολογική απάντηση. Σε συνδυασμό με εξελιγμένα συστήματα αναγνώρισης στόχων μέσω AI, η χρήση αυτών των radar μπορεί να προσφέρει τα αναγκαία πολύτιμα δευτερόλεπτα προειδοποίησης για την ενεργοποίηση αντιαεροπορικών όπλων μικρής εμβέλειας.

Αλλά η προειδοποίηση από μόνη της δεν αρκεί. Η πραγματική άμυνα πρέπει να περιλαμβάνει κινητικά μέσα, δηλαδή φυσική καταστροφή των drones στον αέρα. Αυτό σημαίνει ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό συστημάτων όπως:

• Αυτόματα πυροβόλα (CIWS) μικρής εμβέλειας με ικανότητες AI
• Φορητοί αντιαεροπορικοί εκτοξευτές (MANPADS)
• Αυτόνομα αντιαεροπορικά drones-αναχαιτιστές
• Laser κατάλληλης ισχύος για καταστροφή ή τύφλωση των drones σε μικρές αποστάσεις

Η μαζική παραγωγή αυτών των drones, σε συνδυασμό με το εξαιρετικά χαμηλό τους κόστος (σε σύγκριση με τα μέσα που απαιτούνται για την εξουδετέρωσή τους), δημιουργεί έναν ανισοβαρή πόλεμο φθοράς. Εάν ένας αντίπαλος μπορεί να εκτοξεύει δεκάδες FPV drones την ημέρα, το κόστος αναχαίτισής τους γίνεται στρατηγικό πρόβλημα.

Ως εκ τούτου, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία πρέπει να κινηθεί γρήγορα σε τρεις άξονες:

• Άμεση υιοθέτηση και αξιοποίηση τεχνολογίας radar doppler και ενοποίησή τους με υπάρχοντα συστήματα αεράμυνας.
• Αλλαγή νοοτροπίας: η κινητική αντιμετώπιση δεν είναι έσχατη λύση είναι η κύρια και μόνη αποτελεσματική.
• Επένδυση στην ανάπτυξη αυτόνομων ή ημιαυτόνομων συστημάτων φυσικής αναχαίτισης χαμηλού κόστους, όπως φτηνά drones-αναχαιτιστές.

Η μάχη στον ουρανό αλλάζει μορφή. Όποιος δεν προσαρμοστεί εγκαίρως, θα μείνει πίσω και θα το πληρώσει ακριβά, όχι μόνο με εξοπλισμό αλλά και με ανθρώπινες ζωές.