Σύγκρουση–ταύτιση των στρατηγικών στόχων Τουρκίας- Ισραήλ και στο μέσο η Κύπρος

Χρήστος Δημοσθένους*

Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου το 1918 και την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον Ιανουάριο του 1920, η Τουρκική Εθνοσυνέλευση ψήφισε τον Τουρκικό Εθνικό όρκο (Misak Milli) με διακήρυξη έξι σημείων, ο οποίος έθεσε τα σύνορα της μελλοντικής Τουρκικής Δημοκρατίας με τα παρακάτω 6 σημεία του όρκου:

1. Το μέλλον των περιοχών που κατοικούνταν από Άραβες κατά πλειοψηφία, την στιγμή της υπογραφής της Ανακωχής του Μούδρου, θα καθοριστεί με δημοψήφισμα. Οι περιοχές οι οποίες δεν βρίσκονταν υπό την κατοχή των συμμάχων την περίοδο της υπογραφής της εκεχειρίας και είχαν τουρκική μουσουλμανική πλειοψηφία αποτελούν την πατρίδα του τουρκικού έθνους.

2. Το μέλλον των περιοχών του Καρς, Αρνταχάν και Βατούμ θα καθοριστεί με δημοψήφισμα.

3. Το καθεστώς της περιοχής της Δυτικής Θράκης θα καθοριστεί με την ψήφο των κατοίκων της.

4. Θα πρέπει να εξασφαλιστεί η ασφάλεια της Κωνσταντινούπολης και της θάλασσας του Μαρμαρά. Το καθεστώς ελεύθερης διακίνησης προϊόντων, καθώς και οι μεταφορές μέσω των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων θα καθοριστούν μεταξύ της Τουρκίας και των άλλων ενδιαφερόμενων κρατών.

5. Τα δικαιώματα των μειονοτήτων θα εξασφαλιστούν με βάση την αμοιβαιότητα των δικαιωμάτων των μουσουλμανικών μειονοτήτων στις γειτονικές χώρες.

6. Με στόχο την ανάπτυξη της χώρας σε κάθε επίπεδο, θα πρέπει να εξασφαλιστεί η ελευθερία και η ανεξαρτησία της, κάτι που θα επιτευχθεί με την άρση κάθε εμποδίου στο οικονομικό, πολιτικό και στο πεδίο του δικαίου.

Η απεικόνιση των απαιτήσεων και των προνοιών του Τουρκικού Εθνικού Όρκου φαίνεται στον χάρτη.

Στη συνέχεια, παρότι ακολούθησε η Συνθήκη της Λοζάνης το 1923, η οποία αναίρεσε τον Τουρκικό Εθνικό Όρκο, η Τουρκία με τον αναθεωρητισμό της, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να τον αναβιώνει συνεχώς. Μην ξεχνάτε ποτέ Έλληνες και Ελληνοκύπριοι πολιτικοί και στρατιωτικοί ότι η Τουρκία αντλεί την στρατηγική της για τον επεκτατισμό της από τον Τουρκικό Εθνικό Όρκο του 1920.

Στην αντίπερα όχθη, αντιπαρατάσσεται το Ισραήλ με τον Ούγγρο Θεόδωρο Χέζσλ (1860-1904) ο οποίος θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου Σιωνισμού και στην πραγματικότητα ο ιδρυτής του κράτους του Ισραήλ. Ήταν Εβραίος και γεννήθηκε το 1860 στην Πέστη του Βασιλείου της Ουγγαρίας, σπούδασε Δίκαιο στη Βιέννη και ακολούθησε λογοτεχνία και δημοσιογραφία. Είναι ο πρώτος που έκφρασε την άποψη ότι, επειδή πολλοί Εβραίοι ζουν διάσπαρτα σε αρκετές χώρες, για αυτό είναι ανάγκη να γίνει ένα κράτος του Ισραήλ, κάτι το οποίο τελικά επιτεύχθηκε το 1948.  

Εκτός από αυτό, ο Θεόδωρος Χέζσλ απεικόνισε τα σύνορα του μελλοντικού Μεγάλου Ισραήλ. Το μελλοντικό Μεγάλο Ισραήλ θα στοιχίζεται όπως φαίνεται στα δυτικά από μέρος της Αιγύπτου, συμπεριλαμβανομένου και του Νείλου, ανατολικά δε επεκτείνεται μέχρι τον Ευφράτη (Ιράκ), νότια δε προς Σαουδική Αραβία μέχρι την Μεδίνα και βόρεια επεκτείνεται προς Ιορδανία, Παλαιστινιακές περιοχές, Λίβανο, Συρία, μέχρι και την Αλεξανδρέττα.  

Εδώ φαίνεται η σύγκρουση-ταύτιση των στρατηγικών στόχων Τουρκίας-Ισραήλ. Η Τουρκία έχει υλοποιήσει μέρος από τους στόχους της, σύμφωνα με τον Τουρκικό Εθνικό Όρκο και έχει επιβάλει την παρουσία της στο Βόρειο Ιράκ, Χαλέπι, Β.Α. Συρία, Λίβανο (Χεζμπολλάχ), Παλαιστίνη (Χαμάς) και κατεχόμενη Κύπρο. Οι περιοχές αυτές είναι οι ίδιες που θέλει να κατακτήσει το Ισραήλ, εκτός από την κατεχόμενη Κύπρο, αφού είναι ενσωματωμένες μέσα στον χάρτη του Μεγάλου Ισραήλ. 

Μετά τα παραπάνω και επειδή η Κύπρος δεν συγκαταλέγεται στο μεγάλο χάρτη του Ισραήλ, αποτελεί στρατηγικό στόχο του Ισραήλ, η Κύπρος να μην περιέλθει υπό τον έλεγχο της Τουρκίας, διότι εμείς αποτελούμε το στρατηγικό του βάθος και δεν θέλει με κανένα τρόπο να επικρατήσει η Τουρκία.

Ήδη οι ΗΠΑ προωθούν την ιδέα του Μεγάλου Ισραήλ διπλωματικά, διότι με την πρόταση Τραμπ για μετακίνηση των Παλαιστίνιων σε άλλες περιοχές, που όντως αποτελεί δελεαστική πρόταση για την ανάπτυξη όλης της περιοχής, με την πρόφαση ότι θα αναπτύξει την περιοχή ως άλλο Ντουπάι, ουσιαστικά εξυπηρετεί και τον άλλο σκοπό της επέκτασης του Μεγάλου Ισραήλ.  

Εκτιμώ ότι στο μεσοπρόθεσμο μέλλον θα ακολουθήσουν και άλλες διαμάχες και πολεμικές συγκρούσεις και εν μέσω των διεκδικήσεων των μεγάλων αυτών παικτών της Διεθνούς Σκηνής, θα βρίσκεται συνεχώς η Κύπρος. Τονίζεται ιδιαίτερα ότι οι χώρες αυτές, Τουρκία – Ισραήλ, τους στρατηγικούς τους στόχους ιστορικά τους υλοποιούν και αποδεικνύεται στην πράξη, αφού επενδύουν στον χρόνο, στις αλλαγές των γενεών και στον φόβο.

Η Κυπριακή Δημοκρατία πολύ ορθώς ενεργοποίησε με γοργότερους ρυθμούς τα θέματα της Άμυνας της (Εξοπλιστικά Προγράμματα) τα οποία θα πρέπει να συνεχίσει εντονότερα και θα έκανα και την εξής πρόταση. Επειδή τα γεωπολιτικά-στρατηγικά δεδομένα των υπόψη χωρών είναι αυτά και δεν πρόκειται η Τουρκία και το Ισραήλ να τα αλλάξουν, προτείνω στρατηγική κίνηση της Κύπρου με την σύναψη στρατηγικής αμυντικής συμφωνίας με το Ισραήλ, γιατί υπάρχει το κατάλληλο γεωστρατηγικό περιβάλλον, όπως έχει διαμορφωθεί από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 στο Ισραήλ.

Η συγκεκριμένη παραπάνω πρόταση εστιάζεται στο γεγονός ότι στην ουσία θα έχουμε ένα τόξο άμυνας που θα αρχίζει από την Γαλλία-Ελλάδα (υπάρχει συμφωνία συμμαχίας), Κύπρο-Ισραήλ (αμυντική συμφωνία), σε αντιδιαστολή με το επιθετικό-επεκτατικό τόξο της Τουρκίας που στοιχίζεται από τα Βαλκάνια-Αιγαίο-Κύπρο-Συρία-Ιράκ.

Από τα παραπάνω μένει ένα κενό μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, για το οποίο η Ελλάδα, ως εγγυήτρια Δύναμη μπορεί να το καλύψει (ενεργοποιώντας το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού χώρου), ή να ενσωματωθεί στην συμφωνία μεταξύ Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας+1 (που θα υλοποιηθεί και θα εποπτεύεται από τις ΗΠΑ), διότι φέρει ακεραία την ευθύνη για την ασφάλεια μας, όχι μόνο σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο.

Η Τουρκία ήδη προετοιμάζεται για πόλεμο σε τρεις κατευθύνσεις, Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και τα όσα έχουν αναφερθεί πιο πάνω, δεν είναι εκτιμήσεις και εικασίες, αλλά ιστορικά γεγονότα τα οποία ορισμένα έχουν υλοποιηθεί και τα υπόλοιπα είναι χρονικά προγραμματισμένα να γίνουν. Γι’ αυτό απαιτείται άμεση-συνεχής ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της Κυπριακής Δημοκρατίας και υλοποίηση του προτεινόμενου σχεδιασμού συμμαχιών-αμυντικών συμφωνιών έναντι της τουρκικής απειλής, ώστε να είμαστε ετοιμοπόλεμοι να αμυνθούμε, αλλά και να απελευθερωθούμε.

*Ταξχος (Π.Α.) ε.α.

philenews