«Aργός ή γρήγορος θάνατος»;

Το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ δεν κάνει διακοπές. Εμφανίζεται πιο επίμονο από ποτέ. Ο τύπος προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα τι είναι προτιμότερο: έξοδος από το ευρώ ή νέο κούρεμα;
«Αργός ή γρήγορος θάνατος»; επιγράφεται άρθρο της Frankfurter Rundschau για το τι μέλει γενέσθαι στην Ελλάδα: «Χρέη και μέτρα λιτότητας δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια στην Ελλάδα. Η μια κακή είδηση διαδέχεται την άλλη. Γερμανοί πολιτικοί ζητούν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ χαρακτηρίζει το ενδεχόμενο αποχώρησης 'διαχειρίσιμο'. Η πίεση προς την Αθήνα αυξάνεται. Χρειάζεται η Ελλάδα ένα νέο κούρεμα ή μήπως θα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ»;

Για τις επιπτώσεις ενδεχόμενης εξόδου η εφημερίδα σημειώνει: «Μεγαλύτερη ύφεση καθώς και χρεοκοπία των τραπεζών και του κράτους. Τα πλεονεκτήματα της υποτίμησης του νέου νομίσματος και η όποια αύξηση στις εξαγωγές θα εξανεμιστούν, μιας και η βιομηχανική παραγωγή της χώρας είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Είναι ωστόσο δύσκολο να πει κανείς τι θα είχε εν τέλει μεγαλύτερες επιπτώσεις: η έξοδος από το ευρώ ή η αυστηρή πολιτική λιτότητας. ’Η Ελλάδα έχει να επιλέξει μεταξύ ενός αργού ή ενός γρήγορου θανάτου’, λέει ο επικεφαλής της επενδυτικής τράπεζας Natixis, Πάτρικ Αρτους».
Μπροστά σε ένα δεύτερο κούρεμα;

Ζήτημα χρόνου ένα δεύτερο κούρεμα;
Όπως ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor´s έτσι και ο οίκος Moody´s εμφανίζεται πεπεισμένος ότι το ελληνικό ζήτημα θα συνεχίσει να μας απασχολεί, επισημαίνει η αυστριακή εφημερίδα Die Presse. Σε νέα έκθεσή της η Moody´s προειδοποιεί ότι μετά το κούρεμα η Ελλάδα ενδεχομένως να χρειαστεί και δεύτερο. Εξετάστηκαν 30 διαγραφές χρέους από το 1997 μέχρι σήμερα. Σε περισσότερο από το 33% των περιπτώσεων ένα δεύτερο κούρεμα κρίθηκε αναγκαίο επειδή το όφελος από την ανταλλαγή ομολόγων στο πρώτο κούρεμα ήταν μικρό σε σχέση με το συνολικό χρέος. Και έτσι ήρθε αναγκαστικά το δεύτερο κούρεμα με τη συμμετοχή του ιδιωτικού και του λεγόμενου δημόσιου τομέα.
Το ποσοστό του ελληνικού χρέους που βρίσκεται στην κατοχή του δημόσιου τομέα ανέρχεται στο 73%, δηλαδή σε περίπου 194 δισ. ευρώ. Μια νέα διαγραφή θα είχε άμεση επιρροή στο ποσοστό αυτό. Σε ένα δεύτερο κούρεμα θα αναιρούνταν στην ουσία οι διαφορές μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, εκτιμά στη μελέτη της η Moodys. (Deutsche Welle)

Σχόλια

  1. Η στάση εξωτερικών πληρωμών είναι αναπόφευκτη και μεταξύ μας ήδη γίνεται με αυτά που θα μας δώσουν για να δώσουμε. Αν μεν μηδενίζουν το πρωτογενές για να τελειώνουμε έχει καλώς. Αν δεν σταματήσει επίσημα η εξυπηρέτηση του μη εξυπηρτήσιμου χρέους και εάν δεν αναγνωρίσουμε ότι ΔΕΝ μπορούμε να ζούμε από εισαγόμενα, θα ξεζουμιστούμε μέχρι πολύ περα από θάνατο.

    Ακόμα και σήμερα πεταμε ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ λεφτά για ΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ εισαγωγές. Και η δήθεν ιδιωτικοποίηση των σκουπιδιών... Θα αφήσει τους σκουπιδιάρηδες των Δήμων να περιμένουν ...παροχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.