Δαγκωνιά στο χέρι που τους τρέφει

Από καιρό ήθελα να γράψω δυο λόγια για το φλέγον θέμα που απασχολεί την κοινωνία μας, τους μετανάστες – λαθρομετανάστες. Την αφορμή για να το κάνω αυτό σήμερα, μου την έδωσε ένα βίντεο που έκανε τον γύρο του διαδικτύου πρόσφατα. Για όσους δεν έχουν δει το εν λόγω βίντεο, να σας πω με λίγα λόγια, ότι στο απόσπασμα αυτό, πρωταγωνιστεί η εκπρόσωπος των Αλβανών μεταναστών στην χώρα μας. Είχε προσκληθεί στο ελληνικό κοινοβούλιο, για να καταθέσει τις απόψεις της, για τα θέματα που απασχολούν τους συμπατριώτες της, που ζουν και εργάζονται στην χώρα μας.
Το λιγότερο που θα μπορούσα να πω για την συμπεριφορά της συγκεκριμένης κυρίας....
είναι ότι ήταν το λιγότερο προκλητική και αυθάδης. Σε ερώτηση για το αν γνωρίζει τον αριθμό των ομογενών της που διαβιούν στην χώρα μας, απάντησε με ερώτηση, γεμάτη ειρωνεία, εμπαίζοντας τους εκπροσώπους του ελληνικού κοινοβουλίου. Πιο συγκεκριμένα, αντί να απαντήσει αν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό, είπε ότι δεν τον γνωρίζει ακριβώς και ρώτησε τους βουλευτές, γιατί δεν τον γνωρίζουν οι ίδιοι αυτό το πράγμα!!! Απαράδεκτο και το λιγότερο που θα μπορούσα να πω, τραγικό. Φτάσαμε στο σημείο, ακόμα και οι άνθρωποι που θεωρητικά, έχουν ενταχτεί απόλυτα στον κοινωνικό – οικονομικό ιστό της χώρας μας, απολαμβάνοντας ίσα και πλήρη δικαιώματα με όλους τους Έλληνες πολίτες, να μας ειρωνεύονται και να μας φτύνουν κατάμουτρα. Είπε κι άλλα χαριτωμένα η συγκεκριμένη κυρία, για την χρησιμότητα και την ανάγκη η ελληνική πολιτεία να τους στηρίξει ακόμα περισσότερο, διότι όπως η ίδια είπε, αν δεν υπήρχαν η ίδια και οι ομοεθνείς της στην χώρα μας, θα είχαμε καταστραφεί περίπου, αν μπόρεσα να την ερμηνεύσω σωστά. Μας είπε ότι βοηθάνε στο μεγάλωμα των παιδιών μας, λές και πριν τα παιδιά μας δεν μεγάλωναν, ότι προσέχουνε τους γερόντους μας, ότι μας ξεσκατίζουν και συν τοις άλλοις, ότι κρατάνε το ασφαλιστικό μας σύστημα ζωντανό.

Είναι τραγικά και λυπηρά όλα αυτά. Είναι λυπηρά, διότι φτάσαμε στο σημείο άνθρωποι οι οποίοι ωφελήθηκαν και τους δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή, φεύγοντας από τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν στην χώρα τους, να έρχονται σήμερα, στην χώρα που τους καλοδέχτηκε, την ώρα που λυγίζει και βρίσκεται στα γόνατα, μη τιμώντας το ψωμί που τους κράτησε στην ζωή και που το ψωμί αυτό, η χώρα αυτή τους το έδωσε, να την χλευάζουν και να την φτύνουν κατάμουτρα.

Για να τεκμηριώσω την άποψή μου και την γνώμη μου για την απαράδεκτη συμπεριφορά της κυρίας, θα θέσω υπ’ όψιν της και υπ’ όψιν όλων σας, τα συμπεράσματα μιας πολύ μεγάλης έρευνας, που είδαν το φως της δημοσιότητας μόλις αυτή την εβδομάδα. Η συγκεκριμένη έρευνα, που διεξήχθη μεταξύ των νόμιμων μεταναστών που ζουν στην χώρα μας όπως η κυρία, είχε διάρκεια δύο ολόκληρων ετών και ήταν η πρώτη φορά, που μια τέτοια έρευνα διεξήχθη σε σοβαρή και επίσημη βάση. Τα αποτελέσματά της, μας δείχνουν ξεκάθαρα, ότι το σύνολο των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα, είναι απόλυτα ευχαριστημένο και έχω την γνώμη, ότι άνθρωποι σαν την κυρία αυτή, υποδαυλίζουν με την συμπεριφορά τους μια κατάσταση, ήδη έκρυθμη και τεταμένη, αντί να την βοηθούν, τηρώντας μια πιο σοβαρή στάση.

Πιο συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα της έρευνας, μας δείχνουν ότι οι μετανάστες στην Ελλάδα φαίνεται να έχουν ίση πρόσβαση στην αγορά εργασίας με τους Έλληνες. Είναι ικανοποιημένοι από τη στέγασή τους στην Ελλάδα, όμως δεν έχουν δικό τους σπίτι και είναι πολύ δυσκολότερο να αποκτήσουν, κάτι δηλαδή, που συμβαίνει σε οποιονδήποτε που μεταναστεύει φαντάζομαι σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Δυσπιστούν απέναντι στους πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς της χώρας, πράγμα που συμβαίνει δηλαδή και με το σύνολο των Ελλήνων εσχάτως και είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας. Είναι επίσης ικανοποιημένοι από το ελληνικό σχολείο αν και αναλογικά, πολλά από τα παιδιά των μεταναστών το εγκαταλείπουν πρόωρα. Τέλος, η πλειοψηφία των μεταναστών δηλώνει ότι θέλει να συνδυάσει τα πολιτισμικά στοιχεία της χώρας τους, μ’ αυτά της Ελλάδας.

Είναι λοιπόν φανερό, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι στην χώρα μας, δεν έχουμε ξεχάσει τι πάει να πει φιλοξενία. Έναν όρο που δώσαμε στην ανθρωπότητα και τον εισάγαμε στον πολιτισμό της. Καλά θα κάνει λοιπόν, ο καθένας, να σεβαστεί αυτή την έννοια την τόσο ξεχωριστή και να μην κάνει λανθασμένη χρήση των δικαιωμάτων που του παρέχονται.

Απ’ την άλλη πλευρά, μια τέτοιου είδους συμπεριφορά στον ναό της δημοκρατίας μας, θα πρέπει εκτός όλων των άλλων, να ξυπνήσει από τον λήθαργο όλους εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την γένεση τέτοιων πέραν του δέοντος εκτροπών που γεννούνται. Θα πρέπει να καταλάβουν επιτέλους, ότι τέτοια συμβάντα, ροκανίζουν τις βάσεις του κοινωνικού οικοδομήματος, θέτοντας σε κίνδυνο την ισορροπία του. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση εναντίον των μεταναστών που σέβονται και τιμούν την χώρα που τους φιλοξενεί. Είναι απαραίτητοι στον κοινωνικό μας και οικονομικό ιστό. Δεν έχουμε όμως περιθώρια άλλα, να δεχτούμε έναν απεριόριστο αριθμό. Ένας απεριόριστος αριθμός, πρώτον δεν θα μπορέσει ποτέ να ενταχτεί πλήρως η έστω μερικώς και δεύτερον, είναι αυτονόητο, ότι ένας επιπλέον αριθμός, μόνο ως πρόβλημα με δύσκολη λύση, θα θεωρείται πάντα.

Κλείνοντας, το μόνο που έχω να πω, είναι ότι κάποια στιγμή, θα πρέπει σε σοβαρή βάση, να κοιτάξουμε το πρόβλημα της μετανάστευσης στην χώρα μας. Αποσπασματικές λύσεις, θα διαιωνίζουν το πρόβλημα και δεν θα το λύνουν. Δεν μπορεί για παράδειγμα, στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες του κόσμου, που δεν θεωρούνται απαραίτητα χώρες μαζικής υποδοχής μεταναστών, να υπάρχει για παράδειγμα υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής και στην χώρα μας όχι. Η γεωγραφική θέση της χώρας μας είναι τέτοια, που μια αντιμετώπιση του θέματος σε σοβαρή βάση, κρίνετε επιβεβλημένη.

Ναούμης Νικόλαος
Πολιτικός επιστήμονας
www.naoumis-nikos.gr

Σχόλια