ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝ ΕΤΕΙ 2011

Η δημοσιογράφος Άντρη Δανιήλ, περιγράφει το να βιώνεις την τουρκοκρατία στον 21ο αιώνα. Τώρα που πέρασαν οι γιορτές, ας θυμηθούμε πως κάποιοι συνάνθρωποι και συνέλληνες ζουν στο σκοτάδι της σκλαβιάς. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό της κυπριακής «Σημερινής» και της Άντρης Δανιήλ στην Καρπασία της Κύπρου, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2010. Η δημοσιογράφος περιόδευσε στη σκλαβωμένη Καρπασία και κατέγραψε στιγμές από τη ζωή των ηρωικών Ελλήνων εγκλωβισμένων.

Ούτε και φέτος οι καμπάνες θα ηχήσουν χαρμόσυνα για την αναγγελία της γέννησης του Θείου Βρέφους στα κατεχόμενα. Η συνεχιζόμενη, εδώ και 36 χρόνια, κατοχή, καθιστά ανέφικτο τον καθώς πρέπει γιορτασμό των Χριστουγέννων, από τους εγκλωβισμένους. Ελεύθεροι πολιορκημένοι, έχουν χάσει πλέον τις ελπίδες τους για εξεύρεση λύσης του Κυπριακού, που να καθιστά βιώσιμη τη ζωή τους, μα εξακολουθούν να ζουν ηρωικά υπό το άγρυπνο βλέμμα των κατακτητών. «Τίποτε δεν περιμένω εγώ, γιατί δεν έχω κανένα να έρθει. Ίσως να περάσω στις ελεύθερες περιοχές που είμαστε καλεσμένοι σε συγγενείς», δήλωσε εγκλωβισμένη που ζει με το σύζυγό της στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο.

Στο ελληνοκυπριακό καφενείο, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι θαμώνες σκυθρωποί και με βλέμμα γεμάτο πικρία και αγανάκτηση, γεμίζουν το χρόνο τους παίζοντας χαρτιά και συζητώντας τα καθημερινά τους προβλήματα. Σε συγκρατημένες δηλώσεις τους υπό τη σκιά του φόβου που προκαλούν οι Αττίλες, οι θαμώνες του καφενείου ανέφεραν: «Καφενέ και σπίτι, τίποτε άλλο, τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ και χρόνια. Δεν νιώθουμε ελεύθεροι», ανέφερε χαρακτηριστικά άλλος κάτοικος του Ριζοκαρπάσου, σημειώνοντας ότι δικαιούνται αν θέλουν να μεταβούν στις ελεύθερες περιοχές και να γιορτάσουν τις ημέρες αυτές με αγαπημένα τους πρόσωπα.

Τίποτε δεν αλλάζει για μας, ανέφερε ηλικιωμένος, υπογραμμίζοντας ότι εδώ και 36 χρόνια κάνουν υπομονή και απλώς ελπίζουν. Το μόνο που άλλαξε λίγο για εμάς από την περίοδο που άνοιξαν τα οδοφράγματα, είναι ότι έρχεται κόσμος από τις ελεύθερες περιοχές και τον βλέπουμε, περιέγραψε Ελληνοκύπριος εγκλωβισμένος που ζει στο Ριζοκάρπασο με τη σύζυγό του. Είναι σημαντικό για εμάς ανέφερε, να βλέπουμε φίλους και συγγενείς που επισκέπτονται την Καρπασία, να κάνουν σταθμό εδώ και να αλλάζει η διάθεσή μας.

«Εμείς εδώ δεν μπορούμε να κάμουμε τίποτε, δυστυχώς, ανέφερε γεωργοκτηνοτρόφος, χαρακτηρίζοντας τους εγκλωβισμένους σαν φυλακισμένους. Εμάς, λέει, μας καταδίκασαν σε φυλάκιση από το '55». Ερωτηθέντες οι εγκλωβισμένοι αν αντέχουν να ζουν ηρωικά, υπό το άγρυπνο βλέμμα των κατακτητών, μας ανέφεραν ότι επιμένουν να μην εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, αλλά δυστυχώς τους ξέχασαν. Ζούμε με ανθρώπους που δεν μπορούμε να συνεργαστούμε και διαρκώς βιώνουμε τις απαγορεύσεις των κατακτητών. Στο ερώτημα αν ελπίζουν οι εξελίξεις στο Κυπριακό να οδηγήσουν σε μια θετική εξέλιξη, οι εγκλωβισμένοι με την πικρία και το παράπονο να τους πνίγει, απάντησαν ότι πάμε προς το χειρότερο αντί να δούμε καλύτερες μέρες. Καθόλου αισιόδοξοι δεν είναι, ενώ αισθάνονται την πλήρη εγκατάλειψη και αδικία.

Στην Αγία Τριάδα και το Ριζοκάρπασο, τα κάλαντα των Χριστουγέννων αλλιώτικα. Τα παιδιά του Δημοτικού, θέλοντας να συμπαρασταθούν και να ευχηθούν στους μεγαλύτερους για τις γιορτές, τραγούδησαν τα δικά τους διασκευασμένα κάλαντα, που περιελάμβαναν ευχές για λευτεριά στον τόπο μας. Κι όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία τους, εξέφρασαν τη δική τους επιθυμία για το γιορτινό δώρο τους. Τελειόφοιτη μάς ανέφερε ότι θα έρθουν τα αδέρφια της από τις ελεύθερες περιοχές και θα γιορτάσουν μαζί. Αυτό, είπε, είναι μεγάλο και υπέροχο δώρο. Τα μικρότερα παιδάκια ζήτησαν μεταξύ άλλων σπαθιά, κούκλες, κινητά τηλέφωνα και άλλα παιγνίδια που φαντάζονται ότι θα τους τα φέρει ο Άγιος Βασίλης.

Εικόνες ζωντανής προσφυγιάς ξεδιπλώθηκαν μπροστά μας, όταν έφθασαν τα φορτηγά των Ηνωμένων Εθνών, με τις προμήθειες και τα είδη πρώτης ανάγκης. Πετρέλαιο, γκάζι και τρόφιμα φθάνουν, μία φορά την εβδομάδα στους εγκλωβισμένους. Αλεύρι, ελαιόλαδο, μακαρόνια, τρόφιμα, είδη καθαρισμού και άλλα είδη καθημερινής χρήσης, έφθασαν σε φορτηγά των Ηνωμένων Εθνών. Το ρόλο των εκφορτωτών ανέλαβαν τα ίδια τα λιγοστά μικρά παιδιά, που δεν γνώρισαν την ευμάρεια και την απληστία των ελεύθερων περιοχών. Τα ανήλικα έχουν άγνοια για την απόλυτη αφθονία των υλικών αγαθών που για άλλα παιδιά είναι δεδομένη, αφού σε αυτά φθάνουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Οι ηλικιωμένοι, αδιαμαρτύρητα και για ώρες, αναμένουν καρτερικά ν' ακούσουν το όνομά τους, για το δικό τους πακέτο. Τα χριστουγεννιάτικα εδέσματα, όπως μελομακάρονα και κουραμπιέδες, χαροποίησαν μικρούς και μεγάλους.

Οι μαμάδες εξακολουθούν εις πείσμαν της κατοχής να διατηρούν τις συνήθειες των Χριστουγέννων, τα ήθη και τα έθιμα. Όπως μας ανέφεραν, κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες φτιάχνουν γεννόπιτες, χριστουγεννιάτικα κέικ, μελομακάρονα, κουραμπιέδες και άλλες γιορτινές λιχουδιές. Από τα μέτρα του κατοχικού στρατού στα οδοφράγματα, να κατάσχονται όλα τα προϊόντα που αγοράζονται στις ελεύθερες περιοχές, δεν εξαιρέθηκαν οι εγκλωβισμένοι.
Στο οδόφραγμα της ντροπής, οι εντεταλμένοι του Αττίλα κατέσχαν από τους εγκλωβισμένους όλες τις ποσότητες κρέατος, τυριών και άλλων χρειωδών, που αγόρασαν από τις ελεύθερες περιοχές για να περάσουν όσο μπορούσαν με ενισχυμένο το γιορτινό τραπέζι.

Αμείλικτοι και χωρίς ίχνος συναισθημάτων, οι ψευδοαστυνομικοί πέταξαν στα σκουπίδια ό,τι αγόρασαν οι εγκλωβισμένοι για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Παρά την οδύνη της σκλαβιάς τους, οι εγκλωβισμένοι μας έστειλαν τις ευχές τους σε όλον τον κόσμο για υγεία, Καλά Χριστούγεννα, και ευχήθηκαν με την καρδιά τους, να 'ναι τα τελευταία στην κατοχή και να ελευθερωθεί αυτός ο μαρτυρικός τόπος, το συντομότερο.

στη φθορά του χρόνου το κατεχόμενο Μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα. Ετοιμόρροπο, με μόνα στηρίγματα πρόχειρες μεταλλικές κατασκευές, το σύμβολο του Χριστιανισμού κατάντησε έρμαιο των κατακτητών που εμποδίζουν την αναστήλωσή του. Οι εγκαταστάσεις κινδυνεύουν να γκρεμιστούν, αν δεν αρχίσουν σύντομα οι εργασίες για την αναστήλωσή του.

Η κατάσταση είναι άθλια, μας εξήγησε η για χρόνια καθημερινή φροντίστρια, σύζυγος του ιερέα. Για την αναστήλωση, μας ανέφερε, είναι όλα έτοιμα, όμως οι Τούρκοι δεν δίνουν άδεια, επικαλούμενοι στρατιωτικό νόμο, που δεν δίνει άδεια για την αναστήλωση του Μοναστηριού. Τα σάπια μπαλκόνια πάνω ακριβώς από την είσοδο του Μοναστηριού, που είναι έτοιμα να καταρρεύσουν, θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τούς πιστούς που ταξιδεύουν στην κορυφή της Καρπασίας για να προσκυνήσουν, να κάνουν το τάμα τους στον θαυματουργό Άγιο και να πάρουν λίγο από το Αγίασμα.

Η φθορά στο πέρασμα του χρόνου είναι εμφανέστατη στο σύμβολο του Χριστιανισμού, που κατάντησε έρμαιο των κατακτητών οι οποίοι εμποδίζουν με κάθε φθηνή δικαιολογία την αναστήλωσή του. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Τούρκοι εξέφρασαν την επιθυμία να κτίσουν μουσουλμανικό τέμενος στο χώρο του Μοναστηριού, διότι, όπως ισχυρίζονται, περπάτησε εκεί ο φίλος του Μωάμεθ και ότι το αγίασμα το ανακάλυψε δήθεν ο φίλος του Μωάμεθ και όχι ο Απόστολος Αντρέας.

Καθημερινός επισκέπτης του μοναστηριού για 48 χρόνια, ο πατήρ Ζαχαρίας. Λειτουργεί καθημερινά το Μοναστήρι, δέχεται τους πιστούς με ιδιαίτερη αγάπη και προσεύχεται στον Απόστολο Αντρέα να ελευθερωθεί ο τόπος μας. Εικόνες εγκατάλειψης και στον περίβολο της εκκλησίας, όπου οι ξενώνες, αλλά και τα βοηθητικά δωμάτια είναι πλέον χωρίς πρόσβαση. Μοναδικοί τους επισκέπτες, οι γάτες και τα περιστέρια.

Οι μεταλλικές πρόχειρες κατασκευές, στηρίζουν για λίγο ακόμα το πολιτιστικό αυτό στολίδι, στην ακριτική Καρπασία. Εκμεταλλευόμενοι ακόμη και την πίστη των Χριστιανών, αλλά και τους επισκέπτες κι αυτό, οι κατακτητές έστησαν τα παραπήγματά τους έξω από το Μοναστήρι, πουλώντας σουβενίρ και άλλα αντικείμενα. Χαρακτηριστική είναι και η εικόνα των γαϊδουριών λίγο πιο κάτω. Τα συμπαθή και υπομονετικά τετράποδα βόσκουν αμέριμνα στα κατεχόμενα εδάφη, μη γνωρίζοντας πόσους αφέντες άλλαξαν...

elkeda.gr