Η εικόνα του αιμόφυρτου, πληγωμένου, σαστισμένου, Κωστή Χατζηδάκη ήταν μια εικόνα που πόνεσε. Ο πόνος όμως δημιουργεί διαφορετικά και πολλές φορές αντιφατικά συναισθήματα στον καθένα ξεχωριστά. Έτσι ακούστηκαν φωνές συμπαράστασης και κατανόησης, αλλά ακούστηκαν και φωνές οι οποίες επικρότησαν και ενθάρρυναν την ενέργεια.Η απροκάλυπτη επίθεση εναντίον του πολιτικού προσώπου ήρθε σε μια στιγμή μεγάλης κοινωνικής έντασης. Πολλοί είχαν προειδοποιήσει ή καλύτερα προεξοφλήσει μια ανάλογη επίθεση. Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς μαντικές ικανότητες. Αρκεί να έχει ξεκάθαρη εικόνα του τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα.
Να μπορεί να διακρίνει το μέγεθος του θυμού των πολιτών οι οποίοι από τη μια βλέπουν όλες τους τις σταθερές να κλονίζονται, με αποτέλεσμα η ανασφάλεια να τους έχει κατακυριεύσει και από την άλλη την προσπάθεια που γίνεται απ’ όλα τα κατεστημένα δομημένα κέντρα να ερμηνεύσουν το φαινόμενο και να προεξοφλήσουν τις εξελίξεις, χρησιμοποιώντας όμως μοντέλα ανάλυσης παρωχημένα που εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα. Συμφέροντα που είναι συνυφασμένα με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διατήρηση του ρόλου και των κεκτημένων συγκεκριμένων κέντρων εξουσίας, σε μια εποχή που όλα αμφισβητούνται.
Και ακριβώς εδώ βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος.Δεν μπορεί σε μια εποχή που δεν υπάρχει καμία σταθερά στην κοινωνία να προσπαθείς να διατηρήσεις το status σου, χρησιμοποιώντας μηχανισμούς οι οποίοι έπαιζαν τον ρόλο τους σε άλλες εποχές. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα να θες να οργώσεις το χωράφι και να προσπαθείς να το πετύχεις χρησιμοποιώντας άλογα.
Έτσι λοιπόν όλοι αυτοί που τόλμησαν να προβλέψουν μια τέτοια εξέλιξη, όπως η αήθης επίθεση εναντίον μέλος του κοινοβουλίου, σήμερα κατηγορούνται από τους συγκεκριμένους μηχανισμούς πως με ελαφρότητα και σκοπιμότητα οδηγούν το πλήθος σε χειροδικίες!
Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τα κίνητρα των δραστών της επίθεσης. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει εικασίες αλλά σίγουρα δεν μπορεί με βεβαιότητα να προδικάσει το οτιδήποτε. Αξίζει όμως από την άλλη κάποιος να σταθεί σε δύο γεγονότα.
Το πρώτο είναι πως για πρώτη φορά οι δράστες δεν φορούσαν κουκούλες. Δεν ήταν ανώριμοι νεαροί παρασυρόμενοι από καθοδηγητές και ακαταλαβίστικές αριστερίστικες ψευτοθεωρίες.
Το δεύτερο είναι η απόφαση της κεντροδεξιάς να εισέλθει στον αστερισμό των αριστερών θεωριών περί προβοκάτσιας. Δεν θυμάμαι να υποστήριξαν το ίδιο όταν κάηκαν ζωντανοί οι τρεις υπάλληλοι της Marfin.
Δεν γνωρίζω αν όλοι οι πολιτικοί οι οποίοι έκαναν δηλώσεις έκαναν τον κόπο να μπουν στο διαδίκτυο και να διαβάσουν ενυπόγραφα σχόλια απλών ανθρώπων για το συγκεκριμένο επεισόδιο. Αν το είχαν κάνει θα αισθανόταν άβολα και ίσως και να φοβόντουσαν περισσότερο.
Επειδή όμως φαίνεται πως η απόσταση που χωρίζει το πολιτικό σύστημα με την πλειοψηφία της κοινής γνώμης είναι μεγάλη καλό είναι πρώτα από όλα οι ίδιοι να καταλάβουν πως αν δεν προχωρήσουν σε ειλικρινή αυτοκριτική και παράλληλα σε ριζοσπαστικά μέτρα εκδημοκρατισμού των κομμάτων τους, τότε θα δώσουν την ευκαιρία σε ολοένα και μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου να τους θεωρεί, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, ως υπεύθυνους της καταστροφής και έτσι τη δυνατότητα να κρύβονται οι ευθύνες μερίδας των πολιτών πίσω από εικόνες αιμόφυρτων πολιτικών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.