Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο;

              Τι είναι χειρότερο από το να είσαι ξεφτίλας και  ξεπουλημένος; Να θέλεις να πουληθείς και να μην βρίσκεις κάποιον να ενδιαφέρεται να σε αγοράσει. Να βγάζεις στον πάγκο την ιστορία , την προσωπική σου επιρροή και τις επαφές σου και η αγορά στην οποία απευθύνεσαι,να σε προσπερνάει σαν πατημένη μπανανόφλουδα στην μέση πολυσύχναστου δρόμου.
        
Η πολιτική έχει χαρακτηριστεί από πολλούς μικρόβιο. Ενασχόληση με τα κοινά το ονομάζει ο ένας, θέληση να προσφέρω λέει ο άλλος,νέα άποψη πετάγεται ο τρίτος και πάει λέγοντας. Είναι κάτι που κάποια στιγμή της ζωής η ανά την επικράτεια εθνοπατέρες νιώθουν να φουντώνει μέσα τους και τους οδηγεί στην απόφαση να κατέλθουν στον πολιτικό στίβο για τον τόπο,την πατρίδα,την ορθοδοξία,την πράσινη ανάπτυξη, ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας ,για την ψυχή της γιαγιάς τους και για την φουκαριάρα την μάνα τους που μεράκι το είχε να τους καμαρώσει μεγάλους και τρανούς. Η εκλογή του υποψηφίου είναι η επιστέγαση των επιδιώξεων, των κόπων, το τέλος των αγωνιών και η αρχή των αγώνων (όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό..) που  όλοι τους επικαλούνται στα κλασσικά εικονογραφημένα που μοιράζουν σε συνέχειες ανά προεκλογική περίοδο.
            Αγώνας για μια καλύτερη κοινωνία,για ειρήνη,για οικολογία,για ανάπτυξη για επίλυση προβλημάτων που ούτε καν ξέραμε ότι υπήρχαν και για ότι άλλο απροσδιόριστο και αφηρημένο,το οποίο μπορεί ο καθένας να ερμηνεύσει κατά πως του γουστάρει στο τεφτέρι που ονομάζει στόχους. Αγώνας όμως πέρα και πάνω απ'ολα,για πολιτικό πολιτισμό. Σε ένα σκηνικό  που κινείται μεταξύ αλλόκοτου και σουρεαλιστικοί, όπου για την ταμπακιέρα δεν υπάρχει ούτε αναφορά,η ουσία γίνεται περιτύλιγμα στο να συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε και να προτείνουμε λύσεις ο καθένας από την πλευρά του.
Η πολιτική συζήτηση,έχοντας χάσει κάθε χρησιμότητα,γοητεία,ακόμα και επαφή με την πραγματικότητα,έχει μετατραπεί σε έκθεση ιδεών και οι ερωτώμενοι αναπτύσουν με light τρόπο τις πολιτικές  τους,μακρυά από πάθη, ντεμοντέ φανατισμούς,παχιά λόγια. Ακόμα κι αν δεν έχεις ΤΙΠΟΤΑ να πεις,εκείνο που μετράει,είναι πως το σερβίρεις πως πειθεις ότι εσύ ξέρεις και μπορείς καλύτερα και περισσότερα(όπως έλεγε ο πρώτος διδάξας της σχολής) πως περνάς γραμμή ότι η η μουγγα είναι πολιτισμός και η ανυπαρξία πολιτική. Πως με την βοήθεια τσάτσων και διαπλεκόμενων,απο φιλιπινεζα και τριτοκλασσατος δελφίνος,γίνεσαι βαθυστόχαστος και βαθύπλουτος ηγέτης...
                Στην αρχαία Αθήνα,όποιος κατέρχονταν στον πολιτικό στίβο,υποχρεούνταν να δεχθεί καταμέτρηση των περιουσιακών στοιχειών του, πριν μπει και αφότου έβγαινε από τα κοινά.

Το έργο του πολιτικού ήταν δαπανηρό και η απώλεια πόρων θεωρούταν ΔΕΔΟΜΕΝΗ. Αύξηση,οδηγούσε σε υπόνοιες για κατάχρηση και οι ποινές ,αν κάτι τέτοιο επιβεβαιωνόταν,κυμαίνονταν από καταναγκαστικά έργα έως θάνατο,αν και ο θάνατος ήταν το λιγότερο μπροστά στην ατίμωση και στην γενική κατακραυγή,τότε που ο λαούς  ταν κάτι εντελώς διαφορετικό από καραμέλα των αριστερών και κουμπαριά της θάλασσας στις συγκεντρώσεις του κάθε βλαχοδήμαρχου και πολιτευτή της άνω κουτρουβάλας.

               Στο δεύτερο τεύχος του Αστεριξ, "ΛΑΤΟΜΕΙΟ ΟΒΕΛΙΞ" οι ρωμαιοι,προσπαθούν να διαφθείρουν τους γαλατες, δημιουργώντας νέα οικονομικά δεδομένα,αν κάποιος ήθελε να γίνει πλούσιος έπρεπε να παρατήσει οποιαδήποτε αλλά ασχολία και να γίνει παράγωγος μενιρ. Το σχέδιο ήταν να μπουν στον ρωμαικο τρόπο ζωής και σιγά σιγά να γίνουν κι εκείνοι ρωμαιοι,αν και στο τέλος γύρισε μπούμερανγκ και έφαγαν τα μενιρ στο κεφάλι.

               Στην Ελλάδα του σήμερα,ένα μάτσο διεφθαρμένοι,τρέχουν πίσω από τους νεορωμαιους(βλέπε τρόικα)  κουβαλώντας ο καθένας τις περγαμηνές του και την πολιτική του παρουσία ,προκειμένου να τους πείσουν ότι τους είναι απαραίτητοι,η τουλάχιστον ότι θα μπορούσαν να τους είναι χρήσιμοι στο γενικότερο πλάνο εκποίησης φυσικών πόρων και υποβάθμισης του ανθρώπινου δυναμικού που διαθέτει ο τόπος. Μάχεσαι για κάτι,όταν ξέρεις οτι αξίζει και μάχεσαι μανιασμένα όταν πιστεύεις ότι κι εσύ ο ίδιος αξίζεις και μπορείς να πετύχεις. Τον τελευταίο χρόνο ο Ελληνας εργαζόμενος και συνταξιούχος χει μετατραπεί σε σάκο του μποξ ενώ τα εργασιακά δικαιώματα,όλο και πιο πολύ μοιάζουν με την ατάκα νατασσα last year. Είσαι αντιπαραγωγικός  επιζήμιος  και απαράδεκτο να διαμαρτύρεσαι. Δεν ξέρεις και πρέπει να ακολουθείς αναντίρρητα τα διατάγματα που αποφασίστηκαν για εσένα από άτομα και φορείς που την παραμικρή σχέση δεν έχουν μαζί σου. Το "εθνικό συμφέρον"  απαιτεί την συνεργασία σου και καλοθελητές ξεπετάγονται από κάθε γωνιά του κοινοβουλευτισμοί ώστε εκείνοι πρώτοι να μπορέσουν να την εξασφαλίσουν.

            Έχουμε αρχίσει να παραμιλάμε. Βουλευτες  και υπουργικά στελέχη,βλέπουν τον ήλιο μόνο περιτριγυρισμένοι από φουσκωτούς και περίστροφα. Η αποστροφή στο πολιτικό σύστημα έχει γίνει πλειοψηφικό  ρεύμα και το εκλογικό αποτέλεσμα,όλο και περισσότερο,κρίνεται, από τον καλύτερα οργανωμένο κομματικό στρατό που,βρέξει-χιονίσει θα πάει με το ψηφοδέλτιο στον κόρφο να βγάλει τους δικούς του. Η λαϊκή εντολή και η λαϊκή κυριαρχία, μάλλον αποξενωμένα ακούγονται,την στιγμή που ο ίδιος ο λαός έχει απαξιωθεί και τοποθετηθεί αυταρχικά στην άκρη. Κάτσε λίγο παππού,λέει το παιδοβουβαλο-γαλατας-καναλαρχης κάτσε να σου κουτσουρεψουνε την σύνταξή για τι πρέπει να κάνεις θυσίες,ενώ σου χτυπάει φιλικά τον ώμο. Κανε πέρα λέει ο ντεμεκ αριστερός με την φεραρι γιατί τώρα έχουμε αυτοδιοικητικες και μην τα μπερδεύεις. Κανε λήγω πιο κει σου λένε αποτυχημένοι κουμπούρες που πηγών στην ιταλια  για γιατροί  άλλα γύρισαν με ενα χαρτί που δεν κάνει ούτε για να σφουγγιξεις τον κωλο σου,φυγε γιατί δεν θέλουμε εντάσεις πρέπει να παρουσιάσουμε την νέα πολυπολιτισμική αθηνα και δεν γουσταρουμε ρατσιστες. Κι εσύ,μισθωτέ,άνεργε,συνταξιούχε μεροκαματιάρη,φουκαρά  νεοέλληνα, κουλουριάζεσαι στον καναπέ σου και νομίζεις πως  αραζεις  και είσαι άνετος γιατί δεν πήγες να ψηφίσεις και τους έγραψες. Στην πραγματικότητα,άμεσα σου βράζεις. Θέλεις να κάνεις κάτι αλλά πως...την στιγμή που από παντού φωνάζουν ότι δεν είσαι ικανός για κάτι τέτοιο. Μια ψήφο έχεις ρε καημένε στο κάτω κάτω...εδώ δεν τα βρίσκεις με τον εαυτό σου..θα τα βρεις με άλλους για να κάνετε αντίσταση;

                Τέτοια λένε καθημερινά σε ένα κλίμα που η απραξία χτυπάει κόκκινο. Το πειραματικό πρωτοκολο"αλυσοδεμένος μέρμηγκας" έχει μπει σε εφαρμογή και με σκυμμένο το κεφάλι,προσπαθούν να σου επιβάλλουν  να σκέφτεσαι μεταξύ βασιλικού διαγγέλματος των 8 και μεσημεριάτικου ξεκατινιασματος. Για πιο hard core καταστάσεις,κάθεσαι με το κρασοπότηρο μπροστά από το γυαλί και βλέπεις τον κάθε αποτυχημένο μπυροκοιλια καλεσμένο του Σπύρου- ΜΕ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ-Παπαδόπουλου,να ντερλικώνει, να τσουγκρίζει στη υγειά του "μαλάκα" και να συγκινείται με παλιά καλά τραγούδια. Τα σπίτια πάνε να μετατραπούν σε θερμοκήπια και τα φυτά που ευδοκιμούν σε αυτά ούτε φωνάζουν ούτε κουνιουνται. Κωλοπλέκουν  και ξεφυσώντας λένε...τι να τους κάνεις...

Συνεχίζεται

Κώστας Κ.