Αντώνης Σαμαράς: Πρέπει να ξεφύγουμε από τη "πεπατημένη".

"Τέτοιες ασυνήθιστες εποχές δεν αντέχουν πολιτικές αντιδράσεις ρουτίνας. Δεν αντέχουν τη συνηθισμένη "πεπατημένη".

Απαιτούν διορατικότητα, αποφασιστικότητα και τολμηρά άλματα. Πάνω απ' όλα όμως, δεν αντέχουν, τα μισόλογα και τις περιφράσεις. Πρέπει λοιπόν να παραδεχθούμε ότι:

* Χρεοκόπησε ένα πολιτικό σύστημα που επί δεκαετίες αναδιένειμε δανεικά. Όχι κοινωνικό πλεόνασμα.

* Χρεοκόπησε ένα ολόκληρο σύστημα που επί δεκαετίες επεξέτεινε το κράτος συνεχώς προς όλες τις κατευθύνσεις και συμπίεσε τον ιδιωτικό τομέα.

* Χρεοκόπησε ένα ολόκληρο σύστημα που ενοχοποίησε την επιχειρηματικότητα, επέβαλε τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία παντού, ξέχασε την ανταγωνιστικότητα, αδιαφόρησε για τις επενδύσεις, υποκατέστησε την ανάπτυξη με τη ραγδαία αύξηση της κατανάλωσης και την επένδυση με την εφήμερη κερδοσκοπία.

* Χρεοκόπησε, τέλος, ένα πολιτικό σύστημα ακατάσχετου λαϊκισμού και ανεπανάληπτου κρατισμού. Που σε καλές εποχές μοίραζε κοινοτικά κονδύλια και σε κακές εποχές μοίραζε φορολογικά χαράτσια. Αλλά δεν νοιάστηκε ούτε για τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας, ούτε για την επέκταση της παραγωγικής βάσης, ούτε για την καθετοποίηση των ανταγωνιστικών κλάδων, ούτε για τις εξαγωγικές τους επιδόσεις.

* Χρεοκόπησε, τέλος, ένα σύστημα όπου η γραφειοκρατία πνίγει τα πάντα, κι όσα δεν πνίγει η γραφειοκρατία τα πνίγουν η φορολογία, οι επιβαρύνσεις, οι εργοδοτικές εισφορές και οι φόροι υπέρ τρίτων.

Ένα τέτοιο σύστημα ήταν ασφαλώς μοιραίο να χρεοκοπήσει. Αλλά η κατάρρευσή του συνέπεσε με την ευρύτερη αποτυχία των ευρωπαϊκών θεσμών. Που όπως αποδείχθηκε δεν είχαν μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων, δεν είχαν μηχανισμούς στήριξης δοκιμαζόμενων οικονομιών, δεν είχαν μηχανισμούς εξομάλυνσης μεγάλων ανισορροπιών, δεν είχαν μηχανισμούς αλληλεγγύης", είπε χθες ο πρόεδρος της Ν.Δ., μιλώντας στην ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ.

Συνεχίζοντας ο κ.Αντώνης Σαμαράς, υπογράμμισε, μεταξύ άλλων:"Ανάπτυξη δεν γίνεται με τέτοιους φορολογικούς συντελεστές. Σε αυτό είμαι απολύτως υπέρ της πολιτικής του σοκ στην οικονομία. Και αυτό πρέπει να γίνει τώρα.

Δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε άλλες χώρες της Ένωσης και μάλιστα γειτονικές μας, που έχουν συντελεστές το ένα τρίτο των δικών μας!

Η ανάπτυξη θα έλθει με πολύ χαμηλότερη φορολογία με πολύ μικρότερη γραφειοκρατία, με πολύ μικρότερο και πολύ καλύτερο κράτος, με πολύ πιο αποδοτική δημόσια διοίκηση.

Θέλουμε να βγούμε όσο το δυνατό γρηγορότερα από το μηχανισμό στήριξης, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε πραγματικά αναπτυξιακή στρατηγική,

με προτεραιότητα στην ανταγωνιστικότητα

και στροφή στην ποιότητα.

Το πρόγραμμα προσαρμογής προσπαθεί να λύσει το δημοσιονομικό πρόβλημα και επιτείνει το διαρθρωτικό.

Χρειαζόμαστε ένα άλλο μείγμα πολιτικής για να λύσουμε και τα δύο.

Και χρειαζόμαστε αξιοπιστία για να πιστέψει ο κόσμος ότι μπορούμε να βγούμε από την κρίση.

Και χρειαζόμαστε ελπίδα για να αλλάξουμε την ψυχολογία και της κοινωνίας και της αγοράς.

Απόγνωση κι απελπισία, δηλαδή, έλλειψη προοπτικής για το αύριο,

κι έλλειψη πίστης σε οτιδήποτε, αποτελούν ένα μείγμα εκρηκτικό και για την οικονομία και για την κοινωνία. Και αυτό πρέπει να το αποφύγουμε.

Λαός που πιέζεται, αλλά πιστεύει στον εαυτό του και στο μέλλον του,

μπορεί να γίνει καταλυτική δύναμη αναγέννησης του τόπου.

Αυτός είναι ο ρόλος μας: να μετατρέψουμε την απελπισία σε προοπτική.

Και την απόγνωση σε ελπίδα.

Να πιστέψει ο καθένας στον εαυτό του.

Και να απελευθερώσει τις δυνάμεις που έχει ο Έλληνας μέσα του.

Ιδιαίτερα σε δύσκολες εποχές όπως η σημερινή, αυτή την προοπτική, αυτήν την πίστη και αυτήν την ελπίδα τα χρειαζόμαστε πριν απ' όλα και πάνω απ' όλα.

Τα χρειάζεται η οικονομία μας.

Και πάνω απ' όλα τα χρειάζεται η κοινωνία μας…"